Rookie

Hier hadden we eerder over gepraat in de groep. Twee jaar al hield ik de boot af om een periode van twaalf vergaderingen voor te zitten. Maar nu moest ik het wel doen. Ik vierde net mijn tweede verjaardag in de groep en ik kon het niet langer maken om me afzijdig te houden als het er op aankomt om iets terug te doen. Maar dit was één van de punten waar ik ongerust over was.

Normaal is een vergadering redelijk straight forward om te leiden. Ik moet ongeveer weten wat er die week op het menu staat en ik moet de verschillende gesprekspartners aan tafel één voor één aan het woord laten. Het is ook wenselijk dat ik tussendoor dingen vertel die de gesprekspartners aanzetten om hun verhaal te doen. Het is immers niet eenvoudig om gewoon te vertellen in groep zonder dat je een aanzet krijgt, een duwtje in de rug. Zo voel ik dat toch steeds aan als ik zelf aan de beurt ben met een andere voorzitter. Ik denk dat ik daar nu in slaag, want er is nog geen enkele vergadering in 't honderd gelopen. Wellicht zijn er punten die beter kunnen, maar die leer ik dan nog wel.

Maar vandaag, nu ik net in de helft zit van mijn 12 weken, kwam er iemand binnen. Iemand die we niet kenden. Het is de gewoonte om dan de eerste stap te overlopen van het programma. Het is voor de betrokkene immers onmogelijk om direct in stap 6, die vandaag ter sprake kwam, zijn weg te vinden. Niet in het minst omdat het woordje "God" er niet gemeden wordt.

Alleen, er was een probleempje. De persoon had wat vertraging en we hadden net bijna de zesde stap gelezen. Hoe het dan verder moest wist ik niet, en gelukkig heeft de oude garde me erop gewezen dat we toch even best in vogelvlucht stap één bekijken. Even was er sprake om het voorzitterschap even over te dragen, dat was een optie die op voorhand werd besproken. Maar ik heb die optie niet genomen en zelf de vergadering geleid.

Ik denk dat de betrokkene zeer tevreden was. Hij werd opgenomen in de groep alsof we hem al jaren kennen. Dat is belangrijk, want anders kom je geen tweede keer terug. Als je weet dat je op de vingers getikt wordt of scheef bekeken wordt als je een fout maakt, dan lukt het niet. Net dat gevoel is wat ik me herinner van mijn eerste vergadering. De samenhorigheid, de herkenbaarheid, de leute !

Hij heeft in elk geval lectuur aangeschaft om verder te gaan in dit programma samen met ons. Of misschien ook met andere groepen op andere dagen van de week, dat zullen we zien.

Ik denk dat de vonk is overgeslagen. Ik weet uit ervaring dat het in 't begin een waakvlam is die meteen dooft als er drank dichtbij komt. De toekomst zal het leren, maar deze eerste meeting was geslaagd, denk ik. Voor de betrokkene als eerste stap naar een nieuw leven. En voor de chairman als eerste nieuweling die hij verwelkomt.