Flashdance

Ik heb hem gezien, die film. Eindelijk! Ik zit er al op te wachten sinds 1984 ;-)

In dat jaar kwam er een nieuwe zender op de kabel. Het was een nieuw concept in ik was meteen gefascineerd. In de tweede plaats omdat het een zender was waar enkel films werden getoond. Maar eerst en vooral omdat het betaaltelevisie was, en het werd uitgezonden met een gecodeerd signaal. Je moest dus een abonnement hebben en een decoder aansluiten aan je TV toestel om de zender te kunnen bekijken.

Later zou die zender Canal+ en Prime heten, maar toen was dat nog FilmNet. Ik was een typische teenager nerd en zocht naar manieren om de zender te bekijken zonder het abonnement te kopen, want daar was natuurlijk geen budget voor. Maar ik vond dus oplossingen. De ene al beter dan de andere maar ik heb heel wat films kunnen bekijken zonder te betalen.

De eerste poging was redelijk simpel. Overdag en tijdens primetime werd er op het mozaïekkanaal van de kabeltelevisie reclame uitgezonden op het middenste vak. Het scherm was verdeeld in 12 kleine vakken en één middenvak dat groter was. In het grote vak zag je toen een spotje van de film Flashdance, één van de eerste kaskrakers die men had geprogrammeerd. Maar vanaf de latere avond en 's nachts toonde men in dat vak de normale zender, dus je zag de gewone film die dan bezig was. Alleen was er geen geluid, je hoorde het geluid van de radio. Je kon dus helemaal niet volgen.

In een groot stuk karton had ik een gat uitgeknipt waar dat kader net in paste. De andere kleine vakjes stoorden dus niet en je kon enkel het grotere middenvak bekijken. Er was geen geluid, maar daar had ik een tweede televisietoestel voor. Het was versleten en het beeld was heel slecht. Maar het geluid werkte prima. Ik schakelde het in en koos de gecodeerde zender op dat toestel. Je zag op het beeld alleen maar strepen, want het signaal was gecodeerd. Maar het geluid was dat niet, je kon op het gecodeerde kanaal gewoon de film beluisteren. Met het geluid van het ene toestel en het beeld binnen de kartonnen passe-partout in het andere toestel heb ik zo veel films gezien.

Ik werd ouder en het idee bleef me boeien. Maar ook de techniek werd beter, want mijn oude truuk werkte niet meer. Er was alleen nog reclame te zien in het middenkader. Er verscheen een filmnetdecoder in het boekje Elektuur. Dat is een magazine voor elektronica fans dat ik geregeld kocht. Het bouwpakketje had ik na wat moeite in elkaar gesoldeerd. Alleen was er iets niet juist in de schakeling, want de kleuren waren helemaal fout. Je kon de film duidelijk herkennen, maar met inverse kleuren was het niet om aan te zien. Toch heb ik met de decoder en het televisietoestel in zwart-wit mode nog heel wat films gezien.

Later ging ik op kot in Antwerpen. Na een aantal jaren gefeest te hebben besloot ik om een abonnement te nemen op Canal+. De bedoeling was dat het me ging weghouden uit het café. En voor een deel lukte dat ook. Af en toe was het zoete inval op mijn studentenkamer. Ik had van mijn kotbaas toestemming gekregen om een abonnement op de kabeltelevisie te nemen en een lange draad vanuit de kelder naar mijn studentenkot te leggen. Dan werd er het nodige chips en bier aangeschaft en hadden we gezellige filmavonden op mijn kamer. Dit keer met juist beeld en mooi geluid. Tegen die tijd was het zelfs al Dolby Surround. Tijden veranderen, mensen ook.

Alleen is die trailer van Flashdance zo in mijn geheugen gegrift dat het raar was om de film nu te zien. Hij stelt eigenlijk niks voor en ik vraag me af waarom ik het nog weet. Wellicht is het niet meer spannend als ie op een gewoon TV kanaal komt ;-)