vrijdag 20 juli 2012

De moeilijkste vraag

Je kan het gerust de vraag van één miljoen noemen. En het is een moeilijke omdat niet iedereen ze snapt. Ik snapte ze ook niet, en men heeft ze eerst moeten uitleggen voor ik kon antwoorden.

De vraag is: ben jij gelukkig? Ze werd me gesteld toen ik voor de eerste keer bij een psycholoog terecht kwam omdat ik problemen had. Ik gaf het standaard antwoord. Blijkbaar bestaat dat dus, het standaard antwoord dat bijna iedereen geeft als je hem of haar die vraag stelt. En ik gaf het ook. Later heb ik pas geleerd dat er een gigantisch verschil is tussen het echte antwoord en het standaard antwoord.

Laten we beginnen met het standaard antwoord. Ben jij gelukkig? Tja... de zaak draait best wel OK, het gaat goed in mijn relatie. Ik mag niet klagen over een gebrek aan intimiteit en ik heb goeie vrienden. Geld is er natuurlijk nooit genoeg, maar mij hoor je niet klagen. En hopelijk kunnen we dit jaar nog een reisje maken, het hoeft niet ver te zijn.

Blah blah blah ...

Dat zeg ik niet, dat zei mijn psycholoog. Hij zei dat ik niet geantwoord had. Waarop ik dan zei: ik kan toch niet gewoon ja of nee zeggen? En hij: waarom niet?

Waarom niet? Waarom kan je niet gewoon ja of nee zeggen? Omdat ik bang was voor het antwoord. Bang om te zeggen wat mijn gemoedstoestand op dat moment was. Niet de toestand op die dag, maar de gemoedstoestand over de laatste maanden. Dat is namelijk de vraag die me gesteld werd, maar ik had ze niet begrepen.

Twee jaar later. Een andere zetel en een andere psycholoog. Dit keer een jonge dame. Ze vraagt me: ben jij gelukkig? Ik antwoord: nee! Dat is goed zegt ze, daar kunnen we mee werken. Ze leerde mij een systeem aan om vanaf nu altijd voor jezelf uit te kunnen maken of je al dan niet gelukkig bent. Ik moest punten bijhouden, van 0 tot 10. Denk na over hoe slecht je je ooit voelde. Dat noem je 0. Dan denk je na over de periode dat je echt heel gelukkig was. Dat noem je 10. Als ze nu vroeg of ik gelukkig was, antwoordde ik met een cijfer.

Ik heb de vraag inmiddels bij veel mensen getest. Niemand zei tot nu toe ja. Niemand zei nee. Niemand antwoordde met een cijfer. Iedereen met blah blah blah.

Ze zei ook dat dat cijfer niet zo belangrijk was, maar het gevoel wel. Als je niet twijfelt over het antwoord, dan weet je zeker dat het goed zit. Het hoeft dus geen 10 te zijn, als je 8 hebt mag je ook al ja antwoorden. En je hoeft geen 0 te hebben om nee te zeggen. Maar je moet antwoorden op de vraag.

Ik ga er al een tijdje niet meer naartoe, dus ze stelt de vraag niet meer.

Maar nu is het antwoord:

JA !

3 opmerkingen:

  1. Supergoed dat je dat kan zeggen. En als ik erover nadenk, het is inderdaad eenvraag die ik zelf ook niet met ja of nee kan beantwoorden, mijn standaard is 'uuhumm'. Ik ga er eens over nadenken.

    BeantwoordenVerwijderen