donderdag 19 juli 2012

Early bird

Kan je dat al zeggen na twee weken? Natuurlijk kan je dat. Of ik dat nog wel zou kunnen, zoals normale mensen naar een kantoor rijden en een normale werkdag doorbrengen. Vroeg opstaan en in de file staan tot je horendol bent als je op het werk aankomt. Naar de baas moeten luisteren en zelf niks mogen beslissen omdat hij het beter denkt te weten. Met de prikklok in- en uitloggen om je uren te controleren. En in mijn geval, wat met mijn suikers die misschien helemaal tilt slaan. Ik werkte vroeger wel op een kantoor, maar dat was lang voor ik de diagnose kreeg.

En ja, natuurlijk kan ik dat. Eerst en vooral omdat het helemaal niet zo is. Ik moet wel vroeg opstaan, maar de tijd dat ik 's nachts werkte en tot 11u in mijn bed bleef liggen is al lang voorbij. Ik was meestal al redelijk vroeg wakker de laatste jaren. Nu was het één keer 5u deze week, en dat is er natuurlijk wel over. Maar op andere dagen ben ik dat best goed gewoon.

En files zijn er helemaal niet want het is vakantie. De ochtendrit duurt een dik uur, de rit terug anderhalf. Dat is wel veel natuurlijk, maar dat wist ik op voorhand. Het is ook maar voor twee maanden, dus als het schooljaar opnieuw begint is de missie voltooid. Naar een baas luisteren doe ik niet. Niet omdat ik koppig ben, hij is er gewoon niet. Ik zag hem enkel op de sollicitatie en nu laat ie me met rust. Hij volgt mijn todo lijst en die wordt snel afgevinkt, dus ik vermoed dat ie tevreden is.

Externen prikken niet. Externe externen (het is complex) dus ook niet. Enkel zien dat je de uren doet die je contractueel overeenkwam. En dat het werk vlot gaat, maar dat lijkt geen probleem te zijn.

Deze externe externe prikt alleen in zijn vinger. Mijn t-shirt met opschrift "I poke at least 5 times a day" droeg ik nog niet. De dresscode is flexibel maar of ze zo ver uitrekt heb ik niet getest. En dat gaat dus ook goed, maar dat heb ik toch vooral aan de sensor te danken. Geen hypo's op het werk, en ik ben er geen van plan. Maar bij mijn volgende controle bij de suikerdokter zal ie wellicht niet meer zo'n mooie HbA1c kunnen meten. Dat zegt hoe stabiel de suiker is over een langere tijd. En dat is dus minder goed omdat ik niet zo'n strak eetpatroon kan houden dan wanneer ik thuis werk. Maar ook daar zat veel rek op, dat hoeft geen 5.3 te blijven om gezond te zijn.

En de toekomst ziet er even spannend uit. Waar ik in september werk weet ik nog niet. Maar dat het weer op verplaatsing zal zijn, dat is redelijk zeker. Twee kansen van de vier zitten in de provincie Antwerpen. Eéntje in Oost-Vlaanderen en één in Brussel. Maar ik onthou vooral dat er vier kansen zijn. Dat is toch wel erg onverwacht. Ik die dacht dat ik eerst iets nieuws moest leren.

I like it. A lot !

Geen opmerkingen:

Een reactie posten