Chairman bis

De boekjes met didactisch materiaal lagen in een oude kast. Dat was bij ons ook al zo. Maar hier werden ze niet gebruikt. Vandaag was een uitzondering. Ik had nog gevraagd of ik een setje moest meebrengen, maar dat was dus niet nodig. De vergadering is helemaal uitgerust zoals het hoort. Alleen waren er redenen om ze niet te gebruiken.

Ze zijn legitiem, die redenen. Ik begrijp ze zeer goed. Dat was ook het eerste wat ik wou zeggen. Even las de Benjamin van de groep de twaalf stappen voor. Samengevat in enkele zinnen geven ze een indruk van wat je kan verwachten. En dat is niet fraai. Dat was toch mijn eerste idee toen in ze hoorde. Zes van de twaalf stappen hebben het woordje God in de omschrijving. De andere stappen hebben dat niet, maar zijn zo wollig en ouderwets dat je zelfs niet leest wat er echt staat.

Daarom vroeg ik de jongeman om ze te lezen. Om ze te aanhoren en daarna onmiddelijk duidelijk te maken wat er echt staat. Vooral dan wat het voor mij heeft betekend. Dat is niet wollig en God komt er niet aan te pas. Het is niet meer en niet minder dan een echte nieuwe start. My life part II. En dat is wél de moeite om over te praten. Zoals we dat in Antwerpen wel doen, elke week opnieuw.

Mijn taak was nu om de tafelgenoten uit te nodigen. Het concept is immers anders hier. Maar net daarom was me gevraagd om het eens op deze manier te doen. En dat is aardig gelukt. Iedereen kwam aan het woord, en iedreeen zei zinnige dingen. Dat is altijd zo hoor, en ik wist het al. Maar wie het nooit probeerde is misschien nerveus en denkt misschien dat ie het fout doet. Gelukkig kan dat helemaal niet. Iedereen krijgt zelf spreektijd en mag zelf zeggen wat ie wil. Al zeg je alleen dat je niks te zeggen hebt, dat mag zelfs ook. Alleen praten. De anderen luisteren. Niet discussiëren. Het lukte verbazend goed.

Ik had extra time gepland. Die was nuttig, zo kon de discussie toch nog een beetje starten, zoals men dat gewend is in Aalst. En dat was fijn, want meteen bleek ook dat mijn manier wel gesmaakt werd. Dezelfde bedenking die ik de eerste keer had kwam boven. Kan je daar elke week over praten? Elke week een andere stap, maar dus wel elke twaalfde week opnieuw hetzelfde? Jaren aan een stuk? Ja, dat kan. Het is zelfs heel aangenaam. Het is heel afwisselend, hoe gek het ook klinkt.

Dat enkele dames het boekje nu eens mee naar huis namen om het echt te lezen. Echt lezen wat er staat onder de wollige tekst die bijna bijbels aanvoelt. En dat enkelen zeiden dat ik dat nog eens mocht doen, zo op de manier van Antwerpen. Dat zijn voor mij hints dat het goed was.