Dat je karakter met de jaren verandert, dat zal iedereen wel erkennen. Vaak zal je op oudere leeftijd andere interesses krijgen, anders reageren op situaties en misschien ook milder worden. Misschien heb je wel spijt van sommige stommiteiten die je in je tienerjaren hebt uitgespookt.
Maar meestal denken we dat het na een tijd stabiliseert. Eens je karakter gevormd is, denken we dat er niet zo erg veel meer verandert. We zullen misschien ook snel een uitweg zien om dit als argument te gebruiken als er conflicten ontstaan. We zijn nu eenmaal wie we zijn, en mensen moeten ons maar aanvaarden zoals we zijn.
Net daar deed men nu een uitgebreide studie over. Niet dat ik altijd de Standaard lees, maar dit artikel trok toch meteen mijn aandacht.
Daaruit blijkt dat we allemaal best wel beseffen dat we anders zijn dan toen we jonger waren. We hebben een behoorlijk heldere kijk op hoe we vroeger waren en hoe we nu zijn. En we beseffen heel goed dat daar een groot verschil tussen is. Voorbeelden worden aangehaald van volwassenen die hun tatoeages laten wegnemen die men als tiener liet zetten. Of mannen van middelbare leeftijd die plots af willen van hun grote liefde die ze als jonge twintiger het ja-woord gaven. We zijn ons bewust van die verandering en gaan ervan uit dat we uit onze fouten geleerd hebben.
Maar dan maken we volgens de studie een grote denkfout. We denken dat we vanaf nu niet meer zullen veranderen. We zijn immers tot de jaren van verstand gekomen en er is dus geen reden om te twijfelen aan onze huidige set normen en waarden. Toch blijkt dat helemaal niet te kloppen. Moesten we tien jaar in de toekomst kunnen kijken, dan zou blijken dat we een net even grote karakterverandering zullen ondergaan als de afgelopen tien jaar.
Men deed een eenvoudige test. Men vroeg aan een grote groep vrijwilligers hoeveel men binnen tien jaar zou willen betalen voor een optreden van hun favoriete band. Die bedragen lagen altijd hoger dan wat mensen zeiden te willen betalen voor hun favoriete band van tien jaar geleden. Men vroeg aan een groep 33-jarigen hoeveel ze dachten te veranderen de komende tien jaar. En een andere groep 43-jarigen werd de vraag gesteld hoeveel ze veranderd waren de afgelopen tien jaar.
Daaruit bleek heel duidelijk dat we geen idee hebben over wat er gaat komen. We denken dat we de komende 10 jaar nauwelijks nog veranderen, terwijl we de afgelopen tien jaar misschien enorme veranderingen doormaakten. Dat geldt trouwens voor alle leeftijden, dus niet enkel jong volwassenen vergissen zich, maar ook mensen die de pensioengerechtigde leeftijd bereikten. De psychologen besloten dat het voor ons leek alsof eenieders geschiedenis vandaag tot stilstand kwam.
Ik vind het een akelige gedachte. Temeer omdat ik de laatste vijf jaar enorm veranderd ben. En omdat ik zeer tevreden ben met de wijzigingen in mijn levenswijze en in mijn karakter. Het is akelig om te denken dat het misschien binnen vijf jaar opnieuw helemaal anders is. Net omdat ik vind dat het vandaag wel goed zit.
Gelukkig hoef ik me nergens zorgen om te maken. De grootste truuk in de nieuwe levenswijze is immers dag per dag leven. Zolang ik dat niet verander, moet ik dus niet piekeren over hoe ik zal zijn binnen vijf jaar.
Opgelost ! ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten