vrijdag 8 februari 2013

Donderdag den 8ste

Stom stom stom... die bestaat niet hè. Donderdag 8 februari bestaat niet. Ooit zal het wel kloppen, maar dit jaar valt den 8ste op een vrijdag. Toch stond het zo op mijn bord: DO 8/2 MRI scan. Gelukkig zag ik al een week geleden dat het niet klopte. Als de datum dichterbij komt, en je vult hier en daar een andere datum in, begint het op te vallen dat dat niet klopt.

Maar geen nood, ik zag dus een week op voorhand al dat het niet klopte. Het is een vrijdag dit jaar. 8 februari valt op een vrijdag. En het was 's morgens, alleen stond dat er niet bij op het bord. Daarom keek ik eerst voor ik ging slapen nog even op dat papiertje dat ik vast had toen ik de afspraak maakte. Op dat papiertje staat het uur genoteerd. Alleen, welk papiertje was dat nu weer? Ik kan me herinneren met welke geocache ik bezig was op de dag dat ik die afspraak maakte. Daar had ik veel voor moeten opschrijven, en tussen die berekeningen heb ik het uur genoteerd. Aha! het lukt dus nog wel, hé. Dat geheugen is toch nog niet helemaal om zeep door de tramadol.

En ja, daar staat het: donderdag de 7de om 8u45. Ik krijg het ineens heel warm en dan heel koud. Dat is dus voorbij, die afspraak! Ik heb ze gemist. Ik moet alleen thuis zitten, pijnstillers nemen en wachten op de medische afspraken. Dat is alles. Maar toch blijkt zelfs dat niet te lukken.

Met een klein hart ga ik slapen. Ik weet namelijk dat ik 's anderendaags de stevige, kordate verpleegster aan de lijn zal moeten uitleggen dat ik de afspraak gemist heb. Ik ken haar nog van vorige keer. Diegene die de afspraken maakt aan de telefoon is wel wat gewoon. Daar kan je niet met flauwe excuses afkomen. Ik heb haar nooit gezien, dus weet niet of ze stevig is. Dat is de voorstelling die je maakt als dat soort stem aan de andere kant van de lijn in korte, krachtige zinnen antwoordt.

Ik had de wekker niet moeten zetten, want ik ben toch weer om 5u wakker. Deze keer val ik niet opnieuw in slaap. Om 8u moet ik haar bellen, en het idee alleen houdt me op mijn hoede.

Ik word doorverbonden. Ik hoor de zachte stem van een lieve jongeman. Ik ken hem niet, maar hier werkt de fantasie weer op dezelfde manier. Hij moet gehoord hebben dat ik nogal in paniek ben. Hij zegt dat ik rustig moet blijven, dat ie dat wel kan oplossen. Voor ik kan zeggen dat ik dat zal proberen, heeft ie al een datum. Woensdag 13 februari om 14u45. Oef, het is opgelost. Dan ben ik nog goed op tijd om met de cd van de scan op vrijdag naar de chirurg te gaan.

Ik heb een idee. Ik zet het hier nog eens duidelijk, dan vergeet ik het niet.

Woensdag 13 februari om 14u45 ;-)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten