HRG

Geen officiële afkorting hoor. Ik denk het toch niet. Ik denk dat we ze zelf verzonnen om het wat makkelijker te maken. Je kon ook gewoon High Resolution Graphics zeggen, en één nerd van ons clubje zei het ook elke keer. Hij zei het zo vaak dat we na een tijd enorm moesten lachen. Niet alleen om de term zelf, want die was op z'n minst gewichtig, maar vooral om de persoon en zijn geweldig mooie Engelse tongval. De inspanning was zo groot dat ie het speeksel van zijn mond moest vegen na het uitspreken van die inmiddels legendarische woorden.

Bij ons waren ze dat toch, in ons clubje. Nerd bestond niet als term, denk ik. Wij werden eerder uitgelachen als computerfreak. Ik weet vooral nog dat je dan onmiddellijk zei dat het niet zo was. Ik was wel bezig met computers, maar ik was zeker geen computerfreak. Later zou dat zelfs mee mijn studiekeuze bepalen. Het feit dat ik absoluut geen nerd wou zijn deed me kiezen voor elektronica en niet voor informatica. Als je dat nu hoort, denk je wellicht: wat maakt dat voor verschil? Maar toen was het toch zo. Als het maar niks met computers was...

Ik weet trouwens nog exact waar het over ging. We hadden allemaal een computer(tje), maar ik was de underdog. Iedereen had toen een Commodore 64, maar ik had een ZX Spectrum. Die was kleiner en had minder mogelijkheden. Maar telkens kwamen we op een gevoelig punt. Bij mij deed ie namelijk veel meer dan bij de anderen. Dat kwam omdat ik hem ook echt programmeerde. Dan deed ie coole dingen hoor! De ramen en gordijnen openden op mijn spraakcommando. Ik schreef een computerprogramma om alle Latijnse werkwoorden te vervoegen op basis van hun type. Ik deed helemaal geen Latijnse, dus heb ik het ook in 't Frans herhaald. Alle werkwoorden, alle tijden, alle personen. Het rolde er zo uit. Inclusief een klein lijstje van uitzonderingen. Ik ben zelfs begonnen aan een echte game. Het heette The Resentful Man. Het idee was niet van mij, maar ik schreef het wel. Alleen is dat nooit verder geraakt dan een ruimteschip dat bewoog en kogels schoot. De vijanden op het scherm laten bewegen was te veel gevraagd voor mijn Spectrum. Dan gaf ie er de brui aan.

Maar dat maakte een wereld van verschil. De andere jongens praatten vooral over software en games die al bestonden en ik schreef ze zelf. Behalve die ene jongeman, die deed dat dus ook. En het moet gezegd, de Commodore 64 had inderdaad High Resolution Graphics. Het kwam er ongeveer op neer dat je beeldpunten naast mekaar verschillende kleuren kon geven. Er was een truukje voor om het in het geheugen op te slaan, want elk beeldpunt een andere kleur, dat zou idioot zijn. Weet je wel hoeveel geheugen dat zou kosten? En we hadden maar 64K. En mijn Spectrum had dat niet. Ik kon alleen per matrix van 8x8 punten een voorgrond- en een achtergronkleur geven.

Ik had geen High Resolution Graphics.

Maar de herinneringen zijn er niet minder mooi om :-)