Cuvée

Vaak gebeurt het niet dat er iemand naast me zit aan de passagierszijde. Het kwam nu even goed uit want te voet van de AA naar Antwerpen Zuid, dat doe je niet voor je plezier. Zeker niet als de meeting een eind na 10u 's avonds is uitgelopen.

De discussie gaat verder, maar nu niet in groep. Ze was nooit echt gestopt en de dame werd af en toe aangemaand om niet tussen te komen als iemand anders spreekt. Het is ook helemaal geen discussie, dus het hoort ook niet. Maar na de vergadering kan het wel en er kwam een stortvloed aan vragen. Ik kan het me voorstellen en ik herinner het me ook van mijn eerste meeting.

Toch moet ze goed geluisterd hebben. Het was mooi dat een psycholoog zo veel had kunnen veranderen aan mijn visie op de dingen. Vooral mijn visie op mezelf was anders, en dat was hoog nodig. Het was mooi dat dit systeem voor mij zo goed had gewerkt. Het wekte verbazing dat gewoon praten met iemand je karakter kan veranderen en zelfs hardnekkige ideetjes die vastzitten in de geest zo weer de laan uit kan sturen.

Daarom kwam er een vreemde vraag. Ze klinkt vreemd als je in mijn wereld leeft, maar ze is normaal na je eerste meeting. De vraag was simpel: als een psycholoog zo'n grote invloed kan hebben op je gedachtengang, waarom kan hij er niet voor zorgen dat je sociaal kan drinken? Het zou toch fantastisch zijn dat je gewoon twee glazen wijn bij je eten kan drinken zonder dat je plots de hele fles wil hebben? Als een psycholoog zoveel heeft kunnen veranderen, waarom kan ie dat dan niet? In de vraag zit de hoop vervlochten dat het kan. Anders zou ze niet in die intonatie gesteld worden.

Ik moet zeggen dat ik even moest nadenken. Waarom zou het niet kunnen? Het zou toch fantastisch zijn? Alleen, ik zit in een andere wereld en het voelt helemaal anders aan. Ik stel een andere vraag die voor mij het belang weergeeft van dit dilemma.

Ik mag geen fruitsap meer drinken. Ik mag het niet van de dokter, omdat ik diabetes heb. Mijn bloedsuiker zou torenhoog de lucht in schieten en ik zou me niet lekker voelen. Stel nu dat er een dokter komt die een manier vindt om me weer twee glazen fruitsap te laten drinken, zonder dat ik die problemen krijg. Dat zou toch fantastisch zijn, niet?

Ik zie de dame even verbaasd kijken. Ze zegt dat je dat toch helemaal niet kan vergelijken. Als ze kon kiezen tussen twee glazen fruitsap en twee glazen wijn, dan zou ze het wel weten. Zo'n vergelijking slaat echt nergens op, want je gaat het belang van wijn bij het eten toch nooit vergelijken met simpel fruitsap?

Wel bij mij is het zo. Als de link verdwenen is tussen wat het effect van de twee (of meer) glazen wijn is en de smaak, dan blijft er weinig overeind van de redenering. Voor mij is de smaak van fruitsap en die van wijn niet erg verschillend. Ze hebben allebei varianten die lekker zijn en varianten die je minder appreciëert. Als de link weg is tussen de smaak van de vloeistof en het effect op je gemoed, dan schiet er enkel smaak over. In een lange uiteenzetting over hoe een bepaalde cuvée van dat jaar over de tong rolt, kon ik nooit meegaan. Niet dat de smaak me niet beviel, maar daar stopte de interesse.

Dus los van het feit of een psycholoog de tool in huis heeft om iemand zo ver te krijgen - iets wat naar mijn idee onmogelijk is voor een alcoholverslaafde - heb ik er helemaal geen zin in. Ik zou ook geen 10 sessies bij een psycholoog willen betalen om me twee glazen fruitsap te kunnen laten drinken. Met wijn is dat net zo.