Dendermonde

Een telefoontje met een zonenummer 02 verscheen op de GSM. Wellicht dat ene waar ik al een tijdje op wachtte, want de vacature werd vanuit Brussel opgevolgd. Maar nee, het was dus de politie. Vreemd toch dat mijn wijkagent belt vanuit Brussel, zou hij normaal niet in zijn wijk moeten zitten om zijn werk te doen? Soit, veel maakt het niet uit. Belangrijker: wat heb ik nu weer misdaan?

Hoe het nu zit met die boete voor te snel rijden, dat vroeg ie. Ik kon er niet op antwoorden, want ik herinner me alleen één ding: ik reed naar huis van mijn werk in Aalst en op de baan naar Dendermonde werd het eventjes licht. Dat is geen goed teken en de flits was dan ook duidelijk in mijn netvlies gebrand. Ik ken de plaats nog, de toegelaten snelheid én de stand van de pijl op mijn dashboard op dat moment. Die combinatie, samen met het feit dat dit dus in Dendermonde gebeurde heeft gemaakt dat ik nu aan de telefoon nog heel erg goed weet waarover het ging. Ik ging er vanuit dat het voor de rechter zou komen, want ik weet zeker dat ik meer dan 80 km/u reed. Vanaf 30 km/u te snel mag je je verantwoorden voor de juge en die baan met veel vakken is nu eenmaal irritant goed aangelegd. Ik weet dat het een flauw argument is, maar het is wel zo. Als je er 50 km/u rijdt zoals dat zou moeten, dan jaag je de collega weggebruikers op stang. En Dendermonde is natuurlijk wereldberoemd in Vlaanderen met haar eerlijke rechter die onverantwoorde snelheidsduivels zoals ik hard gaat aanpakken.

Maar de agent vroeg dus enkel hoe dat nu zit aan de telefoon. Ik was me er erg van bewust dat het op komst was, en had ook al lang door dat het feit dat het lang duurt wil zeggen dat het voor de politierechter komt. Een minnelijke schikking krijg je normaal vrij snel in de bus, de rechtbank heeft veel meer geduld om je op het matje te roepen. Maar verder kon ik niet antwoorden, want buiten die flits kreeg ik geen teken van leven van de betrokken dienst. 't Is te zeggen, er werd al wel een pv opgestuurd met de originele vaststellingen van de agenten die me van mijn mooiste kant in beeld brachten. Daar stond immers ook op genoteerd dat ik niet gekeurd was. Daarom heb ik toen ook nog een tijd met een huurauto gereden. Ja, zo lang geleden was het.

Nu vroeg de agent of ik nu die minnelijke schikking wil aanvaarden of niet. Ik was heel erg verbaasd, want ik wist helemaal van geen minnelijke schikking. Toch bestaat ze, en ze lag voor de neus van de agent. We zouden dat best persoonlijk regelen zei hij. Maar om naar Brussel te komen, dat zie ik toch niet zitten. Hij vond het dan weer lastig om een tijdstip van onze date te regelen gezien mijn vast werk en zo. Maar toen bleek dat hij helemaal niet in Brussel zat, maar wel in zijn kantoortje hier om de hoek én toen ik duidelijk maakte dat ik werkzoekend was en dus meteen kon langskomen, werd het plots veel makkelijker.

Hij herkende me niet en sprak me aan in het Engels. "You only speak in English, right?" was grammaticaal het beste dat ie kon. Maar ik wist natuurlijk wat ie bedoelde. Zichtbaar opgelucht antwoordde hij "Ah, Jan Adriaensen" toen ik gewoon "nee hoor" had gezegd. Hij kent me nochtans goed blijkbaar! Ik zag hem nooit, maar hij vraagt meteen of we ons oud appartement op nr 6 nog in eigendom hebben. Ook bij de vraag wie het voertuig bestuurde: ik of Werner fronste ik even mijn wenkbrauwen. Die man weet echt alles van mij!

Maar dan werd snel duidelijk waarom ik het papier niet had gekregen. Ik zei dat ze een fout hadden gemaakt bij het ingeven van het adres. Het huisnummer is niet 2a bus 3, maar wel 2a bus 38. Een typfoutje, zeg ik nog. Nee hoor, garandeert ie mij, dat gebeurt allemaal volautomatisch! Het is een waterdicht systeem, de gegevens worden overgenomen uit een centrale databank van de dienst inschrijvingen van voertuigen. We vragen de nummerplaat op en pats! ... meteen krijgen we de exacte gegevens uit hun systeem overgezet in ons systeem! Top of the line, high tech!

Alleen, hun systeem dat de adressen bijhoudt heeft minder letters gereserveerd in de databank van de adressen. Dus bus 38 was net één karakter te lang. Daarom werd het bus 3.

Logisch.