Hypo Birthday

Wat is dit akelig zeg! Ik vond dit papier terug bij het rommelen. Het is het overzicht van de week die ik in het hospitaal doorbracht na mijn diagnose van diabetes 1, nu drie jaar en enkele dagen geleden. Het eerste wat me opviel is de datum. Het wil zeggen dat ik mijn diabetesverjaardag heb gemist dit jaar, want dat was dus op 18 februari. En ja, ik had gepland om het te vieren. Niet dat ik zo blij ben met een chronische ziekte, wel om wat er hier op dit blad staat.

Het geeft aan hoe de eerste week na de opname op de spoed is verlopen. De bloedsuikerwaarden die op de spoed werden gemeten staan er dus niet bij. Ook de vingerprik die de ambulancier gaf toen ie me in de Carrefour rechtop hielp was hoger dan deze waarden. Maar dit kan toch ook wel tellen. Een 299 na een maaltijd kan ik me nu niet voorstellen. Ik zou me vreselijk duizelig voelen nu. Maar dat was toen ook natuurlijk, anders was er geen ambulance van doen geweest.

Het tweede wat meteen opviel zijn de grote doses insuline die ik kreeg. En het weinige effect dat het blijkbaar had. Rond de 70 eenheden per dag inspuiten en dan nog zo'n hoge suikerwaarden, weeral een wereld van verschil. Nu zit ik rond de 20 en vaak zelfs minder. Ik weet wel dat bij veel patiënten 70 eenheden per dag nog niet abnormaal is, maar voor mij is het enorm veel.

Maar ik weet wel dat het een noodsituatie was en dat mijn lichaam het niet meer aankon vlak voor de opname. Daarom heeft die schokgolf insuline haar werk goed gedaan. En na vijf dagen zijn de waarden al aanvaardbaar. Wederom, als ik kijk wat er nu in de statistieken staat is dat nog behoorlijk slecht. Ik herinner me trouwens de hypo's op 64 heel goed! Toen had ik zelfs hypo's bij 80 en meer. Hoe je lijf toch kan veranderen.

Maar het geeft vooral aan hoe goed ik het nu heb. De correctieregeling die op het blad staat is lachwekkend als ik weet hoe ik dat nu doe. Maar dat waren wel de enige tools die de verpleegster in handen had. En ik herinner me de slechte Vitabis koeken die ik kreeg bij een hypo. En hoe kwaad ik werd omdat ze geen suiker wou geven. Met een koek ging het ook zei de zuster. Ja dat wel, maar de hypo duurde wel veel langer. En zij liep naar haar volgende patiënt terwijl ik kon gaan douchen omdat ik nat van 't zweet was door de lange hypo.

Daarom vier ik het, omdat alles nu perfect geregeld is. Omdat ik nu weet wat dit blad betekent. Omdat ik het nu zelf veel beter kan dan wat men toen uitspookte.

Alleen ben ik dit jaar de verjaardag vergeten. Volgend jaar koop ik een grote taart :-)