Foutje !

Het voelt een beetje vreemd, zo na acht maanden nog eens bezig zijn met werk zoeken. De afspraak was drie weken geleden vastgelegd en de reden waarom dan pas vandaag een gesprek op de agenda stond was enkel en alleen omdat ik niet met de wagen mocht rijden. Het adres van het selectiebureau was ergens in Sint Andries, dat is voorbij Brugge centrum als je van het centrum van het land komt.

Dat was geen probleem hoor, het feit dat de afspraak pas na drie weken door kon gaan. Het bedrijf dat de sollicitant een job wil aanbieden, zou dat toch pas vanaf september doen, en dat slechts voor drie maanden. Maar het feit dat het een drukkerij was en het feit dat ze net mijn oude Delphi kennis zochten, maakte toch dat ik meer dan behoorlijk veel interesse had voor deze aanbieding. Ik moest ook niet echt vrezen dat er kapers op de kust zouden zijn want Delphi programmeurs zijn net zoals dat soort vacatures extreem dun gezaaid.

Een beetje te laat zijn was niet erg. De jongeman die me de mail had gestuurd wist dat er op het traject wel degelijk erg veel wegenwerken aan de gang zijn. Hij zal dan ook wel beseffen dat dit geen uitvlucht was van mijnentwege. In een kleine vergaderzaal begon de jongeman die nerveuzer leek dan ikzelf met zijn uitleg over de jobaanbieding. Het softwarebedrijf dat iemand zoekt om hun team van drie programmeurs uit te breiden is werkzaam in de medische sector. Dat is wat ie me eerst wist te vertellen. De naam van het bedrijf werd nu wel vrijgegeven, iets wat via e-mail niet kon. Ook de locatie, ergens voorbij Gent, werd nu vrijgegeven.

Plots rijzen er een aantal vragen in mijn hoofd maar ik zeg niks. Mijn cv was ondertussen al helemaal overlopen en mijn dagprijs was bekend. Met nadruk werd me ook een bruto uurloon gevraagd, maar ik kon dat niet beantwoorden. Ik heb geen idee van wat een Delphi programmeur met 16 jaar ervaring als brutoloon verdient. Mijn laatste brutoloon was veel te laag en ik kreeg het in maart 2000. Vanaf april werd ik zelfstandige, en dan was het van geen belang meer. Ik zeg ook dat ik niet meteen een bediendecontract nastreef, maar dat komt precies niet over.

Alles samengeteld is dit te vreemd en ik merk op dat dit niet de vacature is die hij me aanbood via e-mail. Een bediende in Gent die meteen moet beginnen of een zelfstandige in een Brugse drukkerij die in september begint, de verschillen zijn een beetje groot. Hij schrikt van mijn vraag en weet niet goed hoe ie er mee moet omgaan. Hij blijft ervan overtuigd dat het die job is die me werd toegestuurd. Er zijn immers nooit Delphi jobs, dus dat zou ie toch weten? Toch moet ie me gelijk geven als ie even de vergaderruimte verlaat om zijn mail te checken.

Het is wel degelijk iets helemaal anders. Het hele verhaal is weer daar. Waarom ik nu pas kon komen, mijn rugoperatie, mijn statuut, mijn vraag naar de naam van de drukkerij (ik zou ze wellicht kennen). Een kleine verontschuldiging en een uitleg hoe het komt volgt. Het is hier zo druk meneer en ik zie zoveel sollicitanten. En ja, je bent hier nu drie weken na je mail hè. Dan vergeet men dingen.

Niet erg hoor, de job die werd voorgesteld boeit me trouwens erg. Alleen ja, een bediendecontract ergens voorbij Gent? Dat is niet wat er op de planning stond. Nu ja, de laatste tijd gebeurt er niks volgens planning, dus waarom zou dat me storen. Volgende week hoop ik een gesprek ter plaatse te krijgen. Die kans is heel groot omdat ik de enige kandidaat ben en de vacature al heel lang openstaat.

Ik had natuurlijk liever op voorhand geweten dat het zoiets was, want ik voel me toch wel op het verkeerde been gezet. Maar dat kan ik niemand kwalijk nemen. Ik kan me moeilijk kwaad maken op een jongeman die een aangename gesprekspartner was :)