Het gesprek

Dat foutje is de jongeman nu echt wel helemaal vergeven. Het ziet er immers naar uit dat ik best wel eens de job zou kunnen hebben!

Vandaag had ik dus dat gesprek in Gent voor de job als Delphi programmeur in een bediendestatuut. En dat is behoorlijk goed verlopen. Eerst was er een kleine uiteenzetting van de bedrijfsleider van de kleine firma. Meteen werd duidelijk dat freelance geen optie is. Om te beginnen was mijn dagprijs een beetje een afschrikking, maar het probleem is anders. Ook het principe kan niet. Het moederbedrijf in Duitsland laat het gewoon niet toe.

Voor de rest is dit echt een major flashback zoals ik die al had door alleen de locatie en de omgeving geschetst te zien. In het echt is het ook zo. Een bedrijfje waar nu negen mensen werken, misschien dus binnenkort tien. Vier van de tien zullen dan Delphi programmeurs zijn, en dat is op zich erg bijzonder. Ook het feit dat de verre toekomst in Delphi is uitgetekend in de nieuwe ontwikkelingen voor hun standaardsoftware voor huisdokters.

Het tweede gesprek was een onderonsje met de bestaande programmeurs. De sfeer is erg aangenaam. Alleen al het feit dat er elke vrijdagmiddag frietjes worden gebakken, dat spreekt boekdelen. De misschien toekomstige collega's zijn even oud als ik, en we delen de Delphi passie. De uren zijn flexibel en de omgeving herkenbaar. De baas raakt geïrriteerd door de aanpassingen die de sales mensen aan de klanten beloofden, maar die achterblijven in de afdeling development. Zo herkenbaar :)

Er volgt positieve feedback naar de bedrijfsleider, zo is me al verteld. Dan zou er een volgend gesprek komen.

Hoewel de omgeving en de vorm een droom is, het statuut, de verloning en de afstand zijn dat helaas niet. Daar is nog wat denkwerk nodig van mijn kant.