Het is zeker niet de eerste keer dat dit hier staat neergeschreven. Omdat ik heel erg geloof in toeval, moet ik nu herhalen wat er stond. Ik weet trouwens al langer dat het geen toeval is, en net daarom is het goed om er bij stil te staan. Straffer nog: het is zelfs van levensbelang.
Twee keer was er ineens een droom die blijft hangen. Vaak gebeurt dat niet, meestal is je brein zo slim om eens je wakker wordt op de resetknop te drukken. Anders zou je altijd in die andere wereld leven en dat is nu net niet de bedoeling. Ik geloof niet dat dromen iets betekenen. Ik geloof niet dat er een verborgen boodschap in zit van God. Maar ik weet inmiddels wel dat elke keer als ik riskeer om niet naar de AA te gaan, ik dat op één of andere manier ergens begin te voelen.
Ik dronk van een glas witte wijn na een maaltijd. De tafel was net afgeruimd op de glazen na en het bezoek was in de keuken aan het helpen. Lege flessen stonden verzameld aan het aanrecht. Ik zat dus alleen aan tafel en vergiste me van glas. Als er bezoek komt, drink ik water uit wijnglas en dan is de fout snel gemaakt. Ik herinnerde me de smaak en ik proefde meteen hoe het vroeger was. Er was geen extreme plotse drang naar alcohol en echt lekker was het eerlijk gezegd ook niet. Maar één ding was anders. Omdat ik het op die manier aanvoelde, dus zonder drang naar meer en zonder overdreven enthousiasme omdat ik dat zo lang gemist had, veranderde er iets. Ik dacht plots dat alles helemaal zo erg niet was. Ik wist ineens dat ik gewoon een glas wijn aan tafel kon drinken zonder dat ik de hele fles en de twee volgenden ook wou. Of het echt zo was, weet ik niet. Toen werd ik immers wakker, en ik moest er meteen om lachen.
De tweede was gewoon vreemd. Elke nacht rond een uur of vijf werd ik wakker. Ik dronk wodka uit een klein plastic flesje. Geen beetje hè, echt een serieus paar flinke slokken. Ik deed het omdat ik dan weer in slaap geraakte zonder angstige gevoelens te hebben. Het is een samenraapsel van ervaringen, zoals dat altijd zo is met dromen. Maar deze waren zo echt omdat ze het heden meenamen in de droom. Ik lag namelijk echt wakker om 5u 's ochtends door pijn in de rug. En vroeger lag ik echt wakker omdat de alchol was uitgewerkt en de kater begon. Ik deed dat toen soms, enkele flinke slokken wodka drinken. Zo kon je 'normaal' uitslapen tot een uur of 9, zonder dat je nevenwerkingen had.
Kritiek die ik hoorde op de AA: daar word je gebrainwasht. Het zijn fundamentalisten. Het is kritiek van andere mensen die toegeven van een drankprobleem te hebben, maar niet naar de AA willen gaan. Ik deel de kritiek maar ik ben er blij mee.
Volg een secondje mee...
Deze week verscheen er een onderzoek waaruit bleek dat kinderen die naar een sportclub gaan twee keer zoveel alcohol drinken dan kinderen die dat niet doen. Als ze ouder worden en het echt menen met hun sport, dan vermindert dat. Maar de meerderheid van de kinderen blijft de sport op niveau van de liefhebber doen. Die meerderheid is dus getraind om alcohol te drinken na de sportieve prestatie. Dat hoort er gewoon bij want papa en mama geven het goede voorbeeld in de kantine. Het onderzoek was daar en Facebook ontplofte door de kritiek van de ouders op de aanbeveling om alcohol in kantines te verbieden als er kinderen aanwezig zijn. Ik weet niet of het een goede oplossing is, want verbieden werkt vaak averechts. Maar de houding van de ouders bleef hangen. Zij zijn het die de kinderen aanleren dat alcohol bij sport hoort, terwijl er geen enkele objectieve link is tussen die twee. Dat heet brainwashen.
Genoeg voorbeelden in mijn directe omgeving. Stel je het veldrijden voor zonder alcohol. Ik weet niet of je er ooit geweest bent, maar wat ik hoor van de jaarlijkse rit in de Noorderkempen, dat heeft weinig met sport te maken. De atleten zijn wellicht de enige nuchtere aanwezigen op het ganse terrein.
Of de grote rode hoeden met daarop een hamer en het opschrift 'Jupiler' die blijkbaar overal aanwezig zijn als camera's supporters filmden verspreid over het hele land toen ze België in Kroatië zagen winnen. We weten toch allemaal dat voetbal en een pintje Jupiler onmiskenbaar gelinkt zijn. Is dat echt zo? Hoe zou dat dan komen, want ik voel het niet zo aan. Ik heb van de match echt genoten, meer dan vroeger zelfs, toen ik zelf de match bekeek in de hoop dat ze zouden winnen om dan helemaal in de Jupiler te vliegen. Ladderzat zijn op een voetbalavond is niet erg. Maar waar zit die link? Zie jij Lukaku of Courtois op het veld een pintje drinken misschien?
Als ik honderd mensen zie die allemaal zeggen dat het normaal is, kan ik niet anders dan het na een tijd gaan geloven. Daarom heb ik er tien nodig die elke donderdag zeggen dat het niet normaal is. Is dat brainwashing? Ja. Dat is wat die tien doen. Maar wat die honderd doen, is net hetzelfde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten