Eén dag later

... lieg ik dat ik zwart zie ;)

Wie hier vaker iets leest, weet dat de data van de blogposts niet helemaal overeenkomen met de werkelijkheid. Er hoort een verhaal bij dat saai en niet relevant is.

Het is dus enkele dagen later en de titel van 'gisteren' is niet meer van toepassing. Niet dat alles nu opgelost is, maar dankzij de juiste medicijnen duurt een nacht nu toch al vaak zes uur of meer en dat scheelt een hele slok op de borrel. Niet voor de rugpijn, maar wel voor het gemoed.

Het is nu inderdaad heel erg duidelijk geworden dat die meer fundamentele rugpijn die los staat van verkramping van de spieren (zo voelt dat toch aan) nog heel actueel is. En die is ook weer een heel stuk beter in het nieuwe regime waar Oxycodon wél weer in past. Ik kreeg ook het fiat om weer Zolpidem of zelfs Unitranxene te nemen als dat nodig is (een slaapmiddel en een kalmeermiddel). Eerder had de dokter een duidelijk bezwaar geuit naar de combinatie van die middelen met Oxycodon, omdat ze alledrie inwerken op het centrale zenuwstelsel.

Maar er is een keiharde redenering die dat in perspectief zet: als je niet slaapt of - God behoede - naar de nachtwinkel loopt voor een fles troost, dan ben je nog verder van huis. Die twee medicijnen zijn een belangrijke hulp in dit scenario en hun onderlinge interactie laten we even voor wat ze is.

Veel woorden dus om te zeggen: het is een stuk beter. Ik doe weer leuke dingen, heb minder pijn en mijn donderwolk is weg. Een AA meeting, bezoekje van vrienden die ik veel te lang niet zag en de ondersteunende woorden van de medemens maken een wereld van verschil.

Verwacht je dus maar terug aan blogposts over elektronica :D