woensdag 19 februari 2014

Het gaat niet goed

Nog maar net beloofd dat ik niet meer zou klagen en lap, hier ben ik weer.

Maar de titel zegt genoeg zeker? Nee, het gaat niet goed. Dat is gevaarlijk voor iemand die zich 'gestabiliseerde alcoholist' noemt. Ik ben helemaal stil gevallen en doe niks meer. Ik slaap nauwelijks nog, en als het nog lukt is het overdag ineens uren aan een stuk.

Ik ben ook vaak niet te genieten. Het brood was weeral op en ja, dat is hier vaak hetzelfde. Ik moet alleen maar opletten dat ik er geregeld één uit de diepvries neem. Dat was niet gebeurd en je had gelijk om je even op te winden. Is dat dan zo moeilijk? Ik zit maar heel de dag thuis en aan zo'n detail moet ik gewoon denken.

Ik heb alles te danken aan de revalidatie die voor geen meter werkt. Ik hou me bezig met oefeningetjes binnen en buiten de zaal. Als ik pijn heb moet ik thuis ook korte oefeningetjes doen en dat lukt goed. Ik praat elke week met een andere kinesist omdat er een paar werken in de zaal en ze zelf vinden dat dat plan om één kinesist mij te laten begeleiden niet nodig is. Toch was dat het plan dat de fysische geneesheer voorstelde, maar daar komt dus niks van.

Nu wordt elke keer voor de les door een andere kinesist gevraagd hoe het met me gaat (neem dit met een korrel zout, vaak is het wel dezelfde, ik ben nu gewoon effe boos). Dan kan ik elke keer een lange uitleg doen die een geschiedenis van meer dan één jaar sukkelen uitlegt en hoe dat past in hoe ik me vanmorgen en op dat moment voel. Om dat te ontwijken zeg ik dan maar vaak : "het gaat wel, ik heb zo van die dagen".

De waarheid is deze week duidelijk geworden en daarom voel ik me slecht. Door omstandigheden was ik wat laat met nieuwe voorschriften en zo heb ik enkele dagen zonder Oxycodon geleefd (dat is de sterke pijnstiller, vergelijkbaar met morfine die ik nu bijna een jaar af en aan neem, sinds augustus continu op maximum dosis). Maar hij was dus op en ik heb enkele dagen Tramadol genomen, wat toch ook behoorlijk potent is.

Het resultaat was dat ik opnieuw elke dag nog vroeger wakker werd en nog meer 'pijn in de constructie' heb gevoeld. Dat staat tussen aanhalingstekens omdat het onzin is, maar ik noem het zo om het onderscheid te maken met de andere pijn die eerder spierpijn of verkramping is. De eerste pijn is erger en ze voelt helemaal anders aan. Ik krijg ze één of twee keer per week in korte episodes. Wat dan volgt is een lange periode van verkramping van de spieren.

De tweede pijn, die in de spieren die aan verkramping doet denken, kan ik inderdaad oplossen door de oefeningen te doen. Die helpen goed als je ze consequent volhoudt. Het vreemde is dat ik de tweede pijn pas écht erg heb sinds ik terug revalideer. Je weet wel: meer bewegen doet meer pijn omdat alles gewoon 'vastzit'.

Maar dat was nooit het probleem en dat is wat ik al maanden roep tegen iedereen die het horen wil. Het gaat niet om die tweede pijn, het gaat om die eerste pijn. Die eerste pijn kan niemand verklaren en dat is het probleem. Geen scan, geen onderzoek, geen specialist heeft een verklaring. Maar ze is er en ik word er gek van.

Vandaag was ik bij de huisarts - degene die blijkbaar wél nog echt luistert - en hij heeft me nu doorverwezen naar de fysische geneesheer en naar de pijnkliniek. Helaas is daar weer een lange wachtlijst maar dat nemen we er bij.

Ik ben blij met het gesprek met de huisarts, hij geeft me weer hoop. Er komt ooit een oplossing, maar met revalidatie zal ze weinig te maken hebben...

3 opmerkingen:

  1. hey mateke,
    blijf schrijven. Dat is belangrijk. Laat horen hoe het met je gaat. Ben blij dat je niet opgeeft en naar andere middelen grijpt. Goed dat je huisarts wel naar je luistert en mee zoekt naar een andere manier. Ik voel je frustratie en das pijnlijk, nog maar gezwegen van de fysieke pijn die je elke dag doorstaat. Take care buddy xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. bedankt meisje, dit opschrijven helpt echt, dat doet het al lang, het is mijn dagboek. Het alleen al opschrijven, maakt het minder erg.
    Omdat het openbaar staat kan je reageren is dat nog een pluspunt.
    Bedankt voor je eindeloze steun in cyberspace en in real life xxx
    P.S. grijpen naar andere middelen ligt heel heel heel ver af. Ik dank mijn leven aan de AA :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wij lezen en leven mee Jan! Hou de moed erin!

    BeantwoordenVerwijderen