Het provinciehuis

... gaat eraan !

De komende weken zal het grootste gebouw waar we in onze woonkamer op uitkijken afgebroken worden. De beslissing werd genomen om het uiteindelijk geleidelijk aan te doen, dus verdieping per verdieping. Omdat het een erg hoog gebouw is, zal dat wel een tijdje duren, en de impact op het uitzicht zal groot zijn.

Ik had dan ook al een tijdje geleden beslist om dat op beeld vast te leggen door middel van een timelapse filmpje. Het is nog zo'n hobby van me die ooit ontstaan is door een toeval, maar waar ik de laatste tijd niet veel meer mee doe. Op locatie gaan en daar enkele uren wachten is niet echt meer een optie, en de wolken en nachtbeelden vanop ons zuiderterras zijn ook wel uitgeput.

Maar dit geeft perspectieven. Alleen, dit zal de eerste timelapse zijn die langer dan een dag duurt. Ik ken de timing niet, maar misschien zijn er weken of maanden nodig voor de afbraak. Uiteindelijk moet ik een gebouw zien dat precies wordt opgegeten door mieren vanaf de bovenste verdieping.

Daarvoor zijn enkele technische aanpassingen nodig. Ik moet de spiegelreflexcamera aan een laptop hangen om de geheugenkaart niet te laten overlopen. Ik ben ook niet van plan om een dagelijkse batterijwissel in te plannen, dus alles moet weken aan een stuk automatisch blijven lopen.

Omdat mijn camera dat niet ondersteunt, heb ik zelf moeten zorgen voor deze drastische oplossing. De reservebatterij heb ik gewoon met twee lange draadjes vastgesoldeerd aan de contacten van de lader. Dan plaats ik gewoon de batterij in de camera en wring het batterijdekseltje dicht zonder dat de draadjes beschadigd raken. Het ziet er niet uit, maar het werkt perfect.

Het zal ook niet verbazen dat er enkele aanpassingen moeten gebeuren om een statief voor enkele weken op het terras te plaatsen zonder dat het omver waait en zonder dat de poezen het kunnen omgooien. Als het statief een centimeter verschuift, is mijn timelapse filmpje om zeep. Je hebt daar geen moeilijke ingrepen voor nodig. Ducttape kan alles aan!

Nu staan ze dus zij aan zij opgesteld, zowel de videocamera als het fototoestel. Met de videobeelden hoop ik ook wat sterk ingezoomde beelden te maken die ook echt de mensen en machines zichtbaar maken. Het fototoestel kan dat ook, maar die optie laat ik voor wat ze is. Ik wil immers vooral het totaalbeeld van het hele gebouw dat langzaam inzakt.

Wat er dan in detail ter plaatse gebeurt, kan ik niet fotograferen omdat ik dan mijn totaalbeeld kwijt ben. Daarom hoop ik dat te kunnen filmen. Dat is een beetje een uitdaging omdat we op 800 meter van het gebouw wonen.

Enkele kabeltjes verbinden het fototoestel met deze laptop die binnen op een stoel staat. Die gaat zorgen dat er elke drie minuten een fotootje gemaakt wordt, en die zal ook zorgen dat dat materiaal allemaal meteen op een harde schijf staat. Enkele weken beeldmateriaal op een SD kaartje zetten is niet zo'n goed idee. Ik zou trouwens de opstelling om zeep helpen door het kaartje te vervangen.



Dit is de software die dat regelt, die is echt wel heel cool. Je kan alle instellingen van je fototoestel automatisch besturen via een USB poort in de camera en ook de timelapsefunctie wordt door de laptop bestuurd.

Nu maar hopen dat er niet te veel wind is de komende weken. De videocamera staat er maar af en toe, maar het fototoestel moet de rit uitdoen. Ik ben alvast zelf heel benieuwd naar het filmpje :)