Zoom in & uit

Je zou bijna gaan denken dat het een nieuwe verslaving is. Gaat ie nu alleen nog over camera's en fototoestellen bloggen?

Ja.

Allee, vandaag toch. Nog eentje, omdat ik het niet kan afleren en omdat het alles samenvoegt wat cool is. Merk op dat ik nog steeds 'cool' zeg, maar binnen een week of drie stap ik over naar 'vet'. Ik hoorde een taaldeskundige op radio 1 uitleggen dat veertigers trendwoordjes van de jeugd mogen gebruiken als die ze niet meer cool vinden. Of vet in dat geval. Er was een nieuw woordje, de opvolger van 'vet' en die gaat het helemaal maken. Dan mag de oude generatie die zich tiener voelt het volgende woordje recyclen. Maar voor vandaag is dit dus nog cool, megacool!

Het voegt alles samen omdat het van China komt en niks kost (verslaving één), omdat het met elektronica te maken heeft (verslaving twee) en omdat het alles met beeld te maken heeft (verslaving drie).

Ik heb twee varianten in de aanbieding en dit is de eerste. Je kan het niet maken om dit niet cool te vinden. Je kan het wel, als je jong bent, dan kan je 't vet vinden. Maar geef toe, China delivers! Dit kleine, domme, goedkope iPhone-microscoop-lensje dat de postbode aangetekend leverde van de week, vergroot 60 keer. Het ding heeft powerleds die wit licht geven en een UV led die - gelukkig - UV licht geeft.

Het UV-lichtje is minder nuttig, maar dat is mijn Chinese vrienden vergeven. Je ziet hier geen UV details oplichten omdat de iPhone camera dat gewoon niet filmt. Het lichtje is perfect, want als ik het briefje van 20€ gewoon bekijk onder het UV licht, dan zie ik de details oplichten. Door de lens niet. Maar ik klaag niet, ik ga er ook mijn geld niet mee tellen.


De bedoeling is om typenummers van microchips te kunnen lezen, iets wat een diabeet met verslechterend zicht niet meer kan ;-) Nee, ik word gewoon oud en de leesbril is niet meer sterk genoeg. Maar met 60 keer vergroting lukt dat meer dan perfect.

Er zat nog een gadget in het pakje. Het is een breedhoeklens die een irritant selfieprobleem oplost. Stel: je zit in een restaurant met drie personen. Het kunnen er ook meer zijn of minder. Bij minder neem je gerust een selfie waar je allebei net in past. Maar met drie of meer lukt dat niet. Als ik me dan eens incheck op Facebook in een restaurant - voor die ene keer dat dat gebeurt - heb ik graag het hele gezelschap in beeld.

Het valt meteen op dat dat helemaal mislukt is. Dat is trouwens de reden waarom ik hier de privacy van mijn disgenoten durf schenden: je herkent hen toch niet. Om het met de woorden van de rechtse tafelgenoot te zeggen: "ik heb een hoofd als een paasei".

Jammer genoeg doet zo'n breedhoeklens dat, maar dat is niet het probleem. Het probleem is echt wel de kwaliteit van het glas waar de lens van gemaakt is. Wellicht is het helemaal geen glas en daarom is er zoveel ruis op het beeld.

Het wil niet zeggen dat ik het slecht vind, maar ik zal het in 't vervolg enkel gebruiken bij daglicht. Dan is het beeld echt wel heel helder en zonder ruis.