Ik heb zo'n standaard zinnetje als het over de rug gaat. Als er iets beter gaat dan vroeger, zeg ik vaak: "dat is geleden sinds ..." Zo zou ik het nu kunnen gebruiken, alleen is dit zo lang geleden dat ik er geen datum meer kan op plakken.
In elk geval: het is geleden sinds ik weet niet wanneer dat ik geen rugpijn meer had. Dat in combinatie met het feit dat ik ook helemaal geen pijnmedicatie meer neem, is op z'n minst een hele grote stap te noemen. Ik durf dat zo ook niet meteen neer te schrijven, je weet wel: ik wil het lot niet tarten. Maar nu sinds maandag neem ik geen medicatie meer en is de pijnscore echt nul!
Dat wil zeker niet zeggen dat alles nu is opgelost, verre van. De mobiliteit valt wel behoorlijk tegen, want standaard zaken zoals je schoenen of kousen aantrekken is soms bijna onmogelijk. Niet dat ik dan veel pijn heb, ik geraak er gewoon niet bij. In hoeverre dat nog betert na revalidatie, weet ik niet.
Dat is nog een vervelend stukje in het verhaal. Die eerste les revalidatie mocht er toch nog even niet komen. Ik belde nu pas omdat ik voor mezelf wist dat revalideren onder pijnstilling geen goed idee was. Vorig jaar liep het helemaal mis na de revalidatie op de toestellen, en dat heeft geleid tot de nieuwe operatie omdat de Dynesys dus los zat. Ik ben ervan overtuigd dat in elk geval de toename in pijn op die dag is gebeurd. Of de Dynesys ooit is losgekomen, wordt betwijfeld. Wellicht waren drie van de zes schroeven nooit vergroeid met het bot, wat wel de bedoeling is. De redenering dat het probleem zich sowieso had voorgedaan, ook al had ik die revalidatie toen niet gedaan, geloof ik wel. Maar het blijft het moment in mijn geheugen toen alles slechter werd.
Maar nu mag het dus nog even niet. Ik moet eerst toch nog langs een fysisch geneesheer passeren, de afspraken over hoe we gaan revalideren die ik al had gemaakt met de chirurg zijn niet geldig om de lessen terugbetaald te krijgen. Enkel een fysisch geneesheer kan een revalidatie opstarten en ik denk dat er veel in verlof zijn. Ik kan pas op 24 juli terecht voor een afspraak en daarna is het wachten om te zien wanneer die echte eerste les er komt. Dan zijn we wellicht augustus en dan moet ik opnieuw naar de chirurg voor een nieuwe MRI en een gesprek over hoe de revalidatie loopt, als ze dan al begonnen is. Planning blijft een moeilijk punt in mijn ziekenhuis.
Dat neemt niet weg dat het vandaag goed is: pijnscore 0 en aantal medicijnen 0 , voor dit probleem dan toch ;)
so happy for you!
BeantwoordenVerwijderen