is kort voor hypoglycemie. Dat is een soort aanval die je krijgt als je bloedsuiker te laag staat. Je zal het me vergeven dat ik daar niet objectief over ben, maar het is de nachtmerrie van deze diabeet. En ik heb er deze nacht eentje gehad om U tegen te zeggen !
Als ik een hypo krijg, kan ik niet helder meer denken. Alles is troebel en ik kan me nergens nog op concentreren. Ik begin hevig te zweten en mijn handen beven. Ik weet dat ik kalm moet blijven, want anders maak ik het alleen maar erger. Ik moet zo vlug mogelijk snelle suikers binnenkrijgen. Als ik binnen het uur geen maaltijd hebt gepland, moet ik ook iets anders eten.
Een hypo 's nachts is voor mij meer beangstigend. Ik weet nooit of ik die wel bewust zal meemaken. Zal ik wel wakker zijn, of krijg ik die gewoon in mijn slaap? Voor die gevallen ligt er in onze koelkast een noodspuit met een suikeroplossing. Als ik niet meer reageer ben ik bewusteloos of erger nog, in een diabetische coma. Het is dan de taak van mijn vriend om mij in te spuiten en dan kom ik weer bij bewustzijn. Zo'n vaart zal het wellicht niet lopen...
Toch was die van deze nacht genen toffe. Die hypo hé, niet mijne vriend. Dat is altijd nen toffe. Gisterenavond had ik voor mijn laatste insuline-inspuiting mijn suikerwaarde gemeten. Die was aan de hoge kant. Voor niet-diabetici ligt hun bloedsuikerwaarde grofweg tussen de 80 en 100 mg/dl.
22u46: 126 mg/dl: Normaal zit ik op dit uur rond de 100 en ik vond dit verdacht. Het was soepdag en dan eet ik na de maaltijd nog wel eens iets, net om die hypo te vermijden. Daarom sta ik nu nog hoger dan anders. Ik besluit om later opnieuw te meten.
00u20: 49 mg/dl: Ik schrik me een hoedje van deze lage waarde. Normaal krijg ik bij deze waarde een serieuze hypo, maar ik voel absoluut niks. Ik meet opnieuw.
00u21: 62 mg/dl: Zie je wel, het is geen ramp. Hoewel ik ook bij 62 vaak al een hypo heb gehad. Er zit nogal een foutenmarge op de bloedglucosemeter. Ik besluit om een boterham te eten en dan zal het wel OK zijn. Een kwartier later krijg ik toch een aanval met alles zoals hierboven beschreven. Ik wil opnieuw mijn bloed meten maar het lukt niet omdat ik zo erg beef. Na een tijdje dan toch:
00u39: 45 mg/dl: Voor mij is dit wel een dieptepunt (ik weet het, voor anderen niet...). Ik eet een paar tabletjes druivensuiker en nog een boterham en wacht af. Na een 10-tal minuten stopt het zweten en beven en ik kom tot rust.
00u58: 84 mg/dl: De suiker heeft zijn werk gedaan, het probleem is van de baan. Ik neem een douche want ik ben kletsnat. De onderburen zullen weer lachen: daar heb je hem weer met zijn lawaai. Maar dat zal me nu even worst wezen.
03u37: 95 mg/dl: Normaal... alleen zou ik op dit uur liever niet zijn wakker geworden.
Dit zijn echt de momenten dat ik die rotziekte vervloek. Ik weet dat je dat gewoon moet aanvaarden, maar dat kan mijn dokter of mijn diabetesteam gemakkelijk zeggen. Zij hebben dat gelezen in hun cursus. Zij voelen het niet. Ze lezen het, maar ze beleven het niet.
En nu gebeurde het dan nog thuis. Ik heb het ook al twee keer bij een klant gehad. En één keer op de tram. Dan kijken de mensen naar je alsof je van Mars komt...
Diabetes Daily heeft een Facebook pagina en die vroeg deze week hoe het voelt om een hypo te hebben. Ik heb geantwoord: "the worst hangover ever". Maar er is één groot verschil: een "hangover" is uw eigen schuld, maar ik heb niks verkeerd gedaan...
ooooh Jan... ik wou dat ik je kon zeggen: het went wel. Jammer genoeg horen die hypo's er ook bij. Het is een crappy feeling hè, zeker die hypo's waar je echt mottig bang voor bent. In het begin van mijn diagnose, was ik zo bang voor nachtelijke hypo's. Bang om in coma te gaan. Bang om niet meer wakker te worden. Ik ben nu 9 jaar verder en heb nog nooit het bewustzijn verloren. Dat maakt me al heel wat rustiger. Wist je dat onze lever een voorraad suiker aan legt? Voor die momenten waarop we niet zelf kunnen reageren?
BeantwoordenVerwijderenVervloek die hypo's maar even. Dat mag best hè. En wat je best kan doen? Eerst vloeibare suikers of dextro nemen en dan echt 15 min wachten. Die vloeibare suikers (cola, fruitsap, appelsap,..) worden snelst opgenomen. Eet je daar meteen een boterham/koek bij, dan maak je een papje in je maag en duurt het langer voor de kh opgenomen worden.
Ik vind het wel chique hoe ver jij al staat in je diabetesbehandeling op zo'n korte tijd. Dat heeft bij mij toch wel meerdere jaren (zeg maar 5) geduurd..
Kijk, dat van die 15 minuten wachten is nu eens een goede tip. Dat had ik nog niet gehoord, en het lijkt zo logisch. En van een "ervaringsdokter" als jij neem ik natuurlijk wél alles aan ;-)
BeantwoordenVerwijderenHahaha! Ik heb het ook geleerd van mijn dvk hoor. Het klinkt inderdaad logisch, maar als je daar zelf nooit bij stil gestaan hebt.. Je wilt gewoon zo snel mogelijk van die hypo af en bij mij uitte zich dat vroeger in een vreetbui. Toen kreeg ik van elke_franco de tip om enkel wat fruitsap/appelsap/cola te drinken. Dat hielp op zich ook al veel. En mijn dvk gaf dan de tip van die 15 min. Je moet dat vandaag nog niet proberen hè... Laat de hypo's nog maar even wegblijven nu.
BeantwoordenVerwijderenDaar heeft ons madam inderdaad gelijk in. Maar bij mij heeft het me twintig jaar diabetes gekost voordat ik dat dat voor de eerste keer hoorde! Vroeger at ik altijd maar leo's of marsen ofzo. *roloog*
BeantwoordenVerwijderenMaar het is inderdaad wel rottig, hé. En zéker 's nachts. En hoewel het verre van leuk is, kan ik je toch zeggen dat het vreselijk overweldigende ervan wel zal afnemen met de tijd, en met dat je dus meer hypo's gaat gedaan hebben. Ik heb er continu op de tram, op het werk, bij klanten, eender waar, maar het gebeurt zelden of nooit dat iemand dat aan mij ziet. En net als ons Meurtelken ben ik (behalve toen ik nog heel klein was, want dan voel je hypo's nog minder goed) ook nog nooit buiten westen gegaan.
Maar dat maakt het voor jou nu natuurlijk niet minder onaangenaam :s.
Heb je er achteraf (dus 's morgens ofzo) nog last van?
Nee 's morgens heb ik er geen last meer van. Maar als ik er overdag een doe, dan ben ik toch een paar uur niet veel waard. En aan mij zie je het helaas heel duidelijk. Het zweet loopt van mijn gezicht, net of heb een marathon gelopen :(
BeantwoordenVerwijderenDe meeste hypo's voel ik dus wel en kan ze dan ook opvangen met cola.
BeantwoordenVerwijderenMaar soms, 2 à 3 x/jaar heb ik dus zware nachtelijke hypo's.
Soms word ik badend in het zweet wakker, en ben ik niet zo helder maar heb wel nog de reflex om het flesje cola naast mijn bed te pakken.
En soms slaap ik er gewoon door, dan doet mijn lever zijn werk, maar heb ik geweldige kou naderhand en barstende koppijn.
Die kou duurt wel een paar uur voor die verdwijnt en de koppijn is dan gewoonlijk voor de ganse dag.
En bij deze symptomen ben ik dan helaas ook wel in coma geweest.
Maar het rare is dat ik dit bijna nooit overdag heb.
Alleen 's nachts en bij serieuze stress.
Want stress is ook een factor die nachtelijke hypo's uitlokt, omdat je dan je stress van de dag verteerd.