Puree

Neen ik zit er niet in. Ik heb het gegeten. Dat is geen wereldschokkend nieuws, ik weet het. Maar sinds vanmorgen kan ik zien wat voor effect dat heeft in mijn lijf. Ik ben naar het ziekenhuis geweest en men heeft een glucosesensor in mijn buik geschoten. Yep, geschoten met een inschietmechanisme. Het stelt natuurlijk niks voor want je voelt dat niet. Maar geef toe, het klinkt spectaculair hé.

Zo zie ik er nu uit. Goed afgevallen, niet? Aan één kant (2) hangt dus de insulinepomp en die is verbonden met een katheder. Aan de andere kant (1) is die sensor vastgeplakt en die zit met een naaldje in mijn buik. Vroeger moest ik telkens voor en na een maaltijd in mijn vinger prikken om de glucose te meten, en nu doet die sensor dat in mijn plaats. Die doet dat elke vijf minuten en hij stuurt de waarde naar de pomp.

En dan wordt het ineens heel handig. Ik moet nu alleen zorgen dat ik binnen de lijntjes kleur. Dit is wat mijn pomp liet zien toen ik vanavond puree had gegeten. Met frieten en spaghetti werkt het gelukkig ook :-)

Gewoon zorgen dat het zwarte lijntje binnen de grenzen zit en je bent OK. Nooit nog te laag of te hoog, want dan zal ie beginnen piepen. En dan kan je ingrijpen. Je kan ook de pomp zo instellen, dat je nooit nog te laag kan komen. Dat ze dus vanzelf stopt met insuline geven als ik ver onder de veilige ondergrens zak.

Helaas werkt de sensor maar 6 dagen en dan valt ie stil. En ik heb er maar ééntje in test gekregen voor op reis. Ik zal zo kunnen proberen wat het geeft als ik ga wandelen, op restaurant ga, of eens op zwier ga.

Het is natuurlijk de droom van elke diabetespatiënt, maar helaas betaalt de ziekteverzekering dit ding nog niet terug. Binnenkort, als er een nieuwe regering is (zucht...) zou dat naar 't schijnt wel snel kunnen gebeuren. De terugbetaling zou gebeuren voor een selectieve groep patiënten en bibi hoopt natuurlijk dat ie daar bij zal horen.