Tijd

Tijd is een geschenk van God.

Deze spreuk staat in Duffel op de muur in de gang van een huis waar mensen met ernstige problemen terecht kunnen. Ik ken zo verschillende mensen, want die problemen zijn ook mij niet vreemd. Maar het huis ken ik niet, ik heb er nooit verbleven. Dat de spreuk er staat heb ik dus van horen zeggen. Ik geloof er trouwens geen snars van, van die spreuk. Je voelt wellicht al komen wat er mee schort.

Maar ze kwam ter sprake en de man die ze had gezien moest erover nadenken. Hij krijgt spreektijd op donderdagavond, net zoals alle vrienden van de donderdag. En we dachten mee. Er zit geen leraar bij, we zijn allemaal leerlingen zonder begeleiding. Daarom vind ik het wellicht zo plezant daar.

Ik weet wat het voor mij betekent. Tijd is een geschenk. Ik bedoel geen tijd die je inpast in het 3x8 schema. Dat is het schema van 8 uur slapen, 8 uur werken en 8 uur ontspanning. Daar zit die dus niet in, deze tijd. Je zou het tijd voor jezelf kunnen noemen als je melig genoeg doet. Ik hou niet zo van die benaming want het doet me denken aan een bad nemen met badolie en rozeblaadjes.

Vandaag was een mooi voorbeeld. Ik heb een geweldig leuke dag achter de rug. Eerst gaan schoenenshoppen, dan een geocache wandeling in Nederland met twee vrienden. Daarna napraten in een café waar veel reclame voor Cola Zero hing, maar toen ik een flesje bestelde keek de dame me aan alsof ik de vraag in het Chinees had gesteld. Cola Light klonk blijkbaar wel bekend. Dan in België een avondmaal dat wel Chinees was. De avond afgesloten bij mijn vrienden van de donderdag.

Dat is dus mega fun, de hele dag. En toch is er iets mis mee. Je kan de fun beleven en je kan ervan genieten. Maar je moet het ook opslaan. De fun moeten vitaminen zijn die je gelukkig maken op langere termijn. En daar komt die tijd naar boven. Ik noem het toch even tijd voor jezelf. Die is nodig om elke dag te overlopen wat er gebeurde. Wat was er goed, en wat kon beter. Deze dag scoort heel hoog, maar sommige details konden beter. Mijn timing was weer gigantisch slecht. En ik was mijn GSM vergeten.

Om dat te kunnen doen, die dag overlopen, moet je hoofd leeg zijn. Je moet een moment vinden waar je enkel leeft in het moment zelf en niet bezig bent met je GSM die nog thuis ligt of de frustratie die je voelt omdat je drie kwartier te laat bent op de afspraak. Ik zoek deze momenten zelf op. Eéntje is nu bezig, terwijl ik dit intyp. Soms rijd ik met de auto veel te ver rond als ik onderweg ben. Ik schakel de GPS uit en kies een route die een kwartier langer duurt en soms kilometers verder is. Pas op, enkel als ik tijd heb hoor. Dat is nooit de reden waarom ik te laat ben op een afspraak.

Tijd is een geschenk van God. Ik moet alweer de zwarte viltstift bovenhalen en twee woordjes schrappen: "van God" moet weg. Dan kunnen we van start met : Tijd is een geschenk