maandag 13 februari 2012

Een appeltje...

voor de dorst. Dat zal ik hebben als ik met pensioen ga. En bij mij is dat als ik het geluk zal hebben om 65 jaar te worden. Ik vroeg het me af deze week, wat zou ik nu eigenlijk hebben als pensioen? Ik heb er geen idee van. Ik ben zelfstandig zaakvoerder zoals dat zo mooi heet. Dat is een gewone zelfstandige, maar dan als zaakvoerder van een éénmansbedrijf. Dat maakt geen verschil met een gewone zelfstandige voor zover ik het begrepen heb.

Mijn pensioen zal bestaan uit twee delen. De eerste pijler geeft me een klein wettelijk pensioen. Als zelfstandige moet je daar niet veel van verwachten. De 2de pijler is iets gek in mijn geval. Omdat ik dus werkgever ben van mezelf heb ik een groepsverzekering voor mij alleen. Die zorgt voor een aanvulling op het pensioen zodat ik ook choco zal kunnen kopen en niet enkel boterhammen.

Alleen, het gekke is dat ik dus het hele bedrag ga krijgen als ik 65 ben. Dus niet vanaf dan elke maand een stukje, maar alles in één keer. Dat is niet goed voor mij. Ik ben bang dat ik op mijn 65 een Porsche ga kopen.

Neen, zo'n vaart zal het wel niet lopen. Maar je voelt het probleem wellicht. Als ik 65 word, hoe moet ik dan mijn verdere jaren plannen? Bereken ik dan hoeveel jaren er nog bij kunnen en ga ik dan dat bedrag uitsmeren over die jaren? Hoe plan je zoiets? Want ik kan niet weten hoe oud ik zal worden. Misschien word ik wel 100 jaar, en dan is mijn spaarpot leeg. Of misschien maar 66 en dan is er een mooie erfenis voor mijn twee katten.

Het is plots heel actueel geworden. Plots wil iedereen zeggen hoe moeilijk hun job is en hoe ze toch een uitzondering willen op de nieuwe regeling. Ik heb begrip voor zware beroepen hoor, en geloof best dat sommige mensen het verdienen om vroeger te kunnen uitstappen. Maar als we allemaal zo denken, kunnen we dat nooit financieren. En voor mij is het toch nooit een punt geweest, want ik wist toen ik hiermee begon dat het zou stoppen op 65. Ten vroegste! Want ik heb het altijd gezien als een beetje amusement waar ik een loon voor krijg. Dat is wel wat minder de laatste tijd, maar het blijft mijn streefdoel. Ik kijk er dan ook niet naar uit. Het langverwachte moment om nu eindelijk te stoppen met werken en leuke dingen te gaan doen. Mijn plan is om leuke dingen te doen tijdens de kantooruren. Als dat de vorige jaren lukte, moet ik dat opnieuw kunnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten