vrijdag 16 maart 2012

24

Daar ben ik heel blij mee, met dat getal. Mijn BMI is nu 24. Het gewicht delen door de lengte in 't kwadraat. 78.2 delen door 1.81². Jaja, 78.2! Dat is geleden van...

Ik weet het niet meer, zo lang is 't geleden. Ik weet dat ik 79 op de schaal had toen mijn ventje me leerde kennen. Hij heeft er altijd mee gelachen dat ie me terug wou zoals ik was. En nu is dat dus zo. En toen had ik net een dieet achter de rug, dat herinner ik me maar al te goed. En dat was toen het minimum sinds mijn pubertijd. Voilà, ik weet het dus wel. Ik word volgende week 42, maar het moet dus van de middelbare school geleden zijn, want het is fout gelopen met de kilo's toen ik op kot ging.

En nu zijn daar plots meningen over. Ik herinner het mij van de vorige keren, toen was dat ook zo. Mensen die je kennen zien dat natuurlijk en je krijgt er opmerkingen over. Meestal zijn die goed, maar soms iets minder. Niet slecht bedoeld, dat weet ik wel. Maar daarom niet altijd leuk om te horen.


Dat mijn endocrinoloog het goed vindt lijkt me logisch. Op de laatste controle had ie nog gezegd dat ie hoopte dat ik was bijgekomen. Ik schrok eventjes van dat zinnetje, maar hij was natuurlijk maar wat aan 't plagen. Dan had hij toch één punt van kritiek kunnen geven, zei ie. Want de suiker was weer heel stabiel en de getalletjes waren goed. Hij zei toen trouwens dat mijn BMI nu net goed was. Hij moet immers tussen 20 en 25 liggen, dat beschouwen dokters als een gezond gewicht.

Misschien moet ie eens een sms sturen naar mijn naaste familie. Want mensen zijn daar bezorgd dat ik te mager ben. Het komt door de suiker! Dat wordt snel gedacht en soms ook hardop gezegd. Maar dat is niet zo, dat kan ik verzekeren. Het komt omdat ik daar moeite voor doe. Het komt omdat ik dat nodig vind, en omdat ik me goed voel bij een gezond gewicht. En ik ben nu eenmaal bewuster bezig met wat ik wel en niet in mijn mond stop. Dat is noodgedwongen, dat komt inderdaad door de suiker. Als ik te veel frieten eet, gaat de suiker stijgen en daar word ik misselijk van. Daarom doe ik dat niet meer. Veel frieten eten is een keertje tof, maar als je dan een uur of twee misselijk wordt, denk je wel twee keer na voor je dat nog eens doet. Het is dus geen ijzeren discipline, maar soms gewoon noodzaak.

In elk geval, ik voel me goed en dat is wat telt. Mensen die me niet lang kennen zeggen trouwens nooit dat ik best wat zou bijkomen. Ik kan dus alleen maar vaststellen dat een BMI van 24 niet te weinig is voor mij. Zeg dat meneer doktoor het gezegd heeft.

1 opmerking: