Dreams

Ik heb er twee opgeschreven deze week. Ik vergeet ze altijd, maar blijkbaar is dat niet ongewoon. Als ik droom over iets, onthoud ik dat nooit tenzij ik wakker word tijdens de droom zelf. Er bestaat een wetenschappelijke verklaring voor en mijn huisdokter heeft ze ooit uitgelegd maar ik ben ze kwijt. Ik heb nogal last gehad van nachtmerries vroeger en daar hoorde die verklaring bij. Maar ze zijn opgehouden, geen nare dromen meer.

Maar als ik wakker word en ik ben me bewust van de droom waaruit ik ontwaak, schrijf ik dat soms op. Alleen enkele woorden, zo maar. Ik wil ze niet vergeten want ik vind het wel boeiend. Ik ga er geen diepzinnige betekenis achter zoeken maar het houdt me wel bezig waarom ik over iets droom.

Eentje was niet zo bizar en ik weet denk ik wel waarom ik erover droom soms. Ik droomde over die kerel waar ik de eerste keer een fietsreis mee maakte. Ik was toen nog jong, slechts 19 jaar en hij was een jaartje jonger. Ik had mijn laatste jaar middelbare school een tweede keer moeten doen omdat ik niet goed had opgelet in de les. Mijn reisgezel was een hele boeiende jongeman. Ik vond dat toen toch. Hij had hele gekke ideeën en een hele aparte kijk op het leven. Ik denk daar vaak aan de laatste tijd omdat ik het gevoel krijg dat zijn ideeën misschien niet zo gek waren. Er was misschien wel "nen hoek af", maar ik denk dat ik nu ook vaak gekke ideeën heb en er nu ook echt iets mee doe. Hij was meer onbezonnen en nam risico's die ik niet aandurfde. Wellicht komt ie daarom soms voor in een droom. De droom zelf was onnozel en stelt niks voor.

Een tweede kribbel op mijn papiertje gaat over mijn glucosesensor. De sensor gaat maar zes dagen mee en dan moet je hem vervangen. Ik denk dat mijn onderbewustzijn moet beslist hebben dat ik spaarzaam moet zijn, want de sensoren zijn erg duur. Diep in mij zit dan toch een zuinige mens verstopt :-)

In mijn droom heb ik zowaar een truuk gevonden om hem opnieuw te gebruiken. Ik kan zelfs een sensor opnieuw inschieten als het systeem gefaald heeft of als hij niet stabiel genoeg is, en ik hem moet verwijderen na één dag. Het is keiharde logica! Ik ga het wel niet in 't echt proberen want ik denk dat ik dan op de spoed terecht kom. Als je de sensor uit je buik haalt zit die vast met een dun teflon buisje. Dan kan die er nooit meer terug in. Maar in mijn droom maak ik een klein gaatje met een naald. Ik prik in mijn buik net alsof het een pakje boter is. Dan stop je voorzichtig het teflon buisje in het gaatje dat je gemaakt hebt. Als bij wonder is het direct terug dicht, en je kan de sensor weer zes dagen gebruiken. Geniaal toch hè!

Do not try this at home :-)