maandag 12 maart 2012

Het is zo erg

Ik weet niet of er een exacte term voor bestaat. Maar het is wijdverspreid en ik kom dagelijks mensen die tegen er last van hebben.

Op de algemene vergadering van ons appartementsgebouw werd er geklaagd. Dat is op zich niet nieuw, en zeker niet uniek aan ons gebouw. Maar eentje viel weer erg op. De liftdeur van de laatste traphal is een ouderwets model. Alle liftdeuren zijn oude modellen, maar dit is een specialleke. Je moet de deur met de hand openschuiven en daarna zelf weer dichtschuiven. Dat gebeurt niet automatisch. Als iemand dat vergeet werkt de lift niet meer. Ze kan immers moeilijk bewegen als de deur openstaat, dat is een scenario voor een horrorfilm. Ik neem die lift nu bijna 2 jaar. Niet elke dag, soms neem ik ook de andere lift in de volgende traphal. Maar vaak de deze, want ze komt uit in mijn deel van het appartement. Allee, mijn kantoor dus hè ;-)

De onderbuurvrouw zegt op de vergadering dat ze minstens een keer of 3 per week de trap moeten nemen omdat de liftdeur open blijft staan. Ik kan statistisch aantonen dat dat onmogelijk is. Als ze 3 keer per week de lift mist, zou ik dat in twee jaar ook minstens enkele keren moeten hebben meegemaakt. Toch is dat niet zo. Ik weet dus dat ze liegt. En toch zegt ze het.. elke keer weer.

Een andere buurvrouw, in het gebouw naast het onze (waar we vroeger woonden) klaagt over waterinsijpeling in de ondergrondse garage. Ze heeft een punt, want er is daar inderdaad soms een probleem. Maar ze gebruikt als argument dat haar wagen beschadigd is door die insijpeling. Ik probeer me dat scenario in te beelden. Er zijn enkele mogelijkheden. De insijpeling kan zo hevig zijn dat haar wagen door de extreme watervloed tegen de betonnen muur van de garage is gebotst. Of misschien is de insijpeling zure regen die de lak van de wagen heeft weggevreten. In elk geval, ze gebruikt het als argument. En ze bloost niet, ze is overtuigd van haar gelijk. Ook daar is het een verhaal dat zich herhaalt. Het zit ingebakken in haar karakter en het komt boven in elk woord dat ze uitspreekt. Het is altijd slecht met haar. Alles is oneerlijk en andere mensen houden nooit rekening met haar.

Het is een raar fenomeen en het valt nog niet lang op. Maar sinds een tijdje zie ik het meer. Misschien omdat ik zelf probeer een positievere kijk te vinden dat ik het nu meer merk. Maar ik kan er in elk geval niet weg mee. Het enige wat je kan doen is hen weinig aandacht geven, even knikken en verder wandelen :-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten