Spooky

Dit verhaal vereist een beetje ruimtelijk inzicht, ik verwittig je maar ;-)

Ik had een huis gekocht in de Pothoekstraat in Antwerpen. Samen met mijn vader ging ik er tegenaan. Het was immers een oud vervallen krot en er was enorm veel werk aan. Tijdens de verbouwing merkten we een fout in de afmetingen van de woning. Ik weet niet meer waarom, maar we hadden de oppervlakte van het dak nodig. Mijn vader besloot van dat op het gelijkvloers te meten, want dat is immers hetzelfde. Het plat dak had enkele zwakke plekken, en het was niet helemaal veilig om over te lopen. De dakwerkers die het plat dak nog vervangen hadden voor ik het kocht, waren er op één plaats lichtjes doorgezakt, dat was ons ter ore gekomen. Ik kon trouwens binnen zien waar dat gebeurd was.

Dus pa ging meten. En we gingen ook kijken op het plat dak. De gevaarlijke plekken kenden we, en daar bleven we weg. Toch konden we wel een redelijk nauwkeurige meting doen. En die zat er telkens 12 vierkante meter naast. Het plat dak was twaalf vierkante meter groter dan de grondoppervlakte. We hadden rekening gehouden met de dikte van de muren, dus daar zat geen fout. We waren 12 m² gewoon kwijt! Hoewel we wisten dat het absoluut onmogelijk was, hebben we er niks verder mee gedaan.

Eén van de dakwerkers kwam langs het huis gewandeld. Hij sprak mij pa aan en zei dat ie het dak een jaar eerder had vernieuwd met enkele collega's. Mijn pa doet het verhaal over die 12 m² en de man moest erom lachen. Zij hadden exact hetzelfde meegemaakt! Om de oppervlakte van de roofing te berekenen, hadden ze de oppervlakte van het gelijkvloers genomen. En ze hadden dus een hele rol te kort. Toen zei de man dat ze een extra kamer hadden ontdekt in het huis. Het was een kleine kamer, een stuk van de traphal van de buren. Die kamer was volledig afgesloten, er was geen enkele toegang. Geen raam, geen deur, geen luik... niks !

Blijkbaar had de buurman jaren eerder een stuk van de woning overgekocht. De oude traphal van het huis. Hij wilde zijn huis naar achter uitbreiden en nam het gelijkvloers en de eerste verdieping van de traphal mee in zijn woning. Maar een tweede verdieping had zijn achterbouw niet, en hij vond het dan ook niet nodig om de tweede verdieping van de traphal af te breken. Hij zou dan immers het plat dak een stuk mee moeten afbreken en dat wou hij niet.

Wat goed dat we dit verhaal zijn te weten gekomen. Het plan van mijn pa was om een gat te kappen op het gelijkvloers omdat hij ervan overtuigd was dat er daarachter een ruimte van 12 m² moest zitten die we niet zagen. Ons dak was immers zo groot dus zijn redenering was juist. Hij vermoedde dus dat er een oude traphal achter zat tot de tweede verdieping. Goed dat we dat gat niet gekapt hebben, want dan zouden we in de keuken van de buren uitkomen.

Maar het hele idee van de verborgen kamer op de tweede verdieping was heel spooky. Wat als we er een lijk zouden vinden? Onze fantasie sloeg al op hol. We hebben uiteindelijk een gat gemaakt in de muur op de tweede verdieping en de kamer gevonden. Er was natuurlijk niks te zien en zoals verwacht was de vloer uitgebroken door de buurman. Maar de kamer was dus eigendom van de buurman. We hebben dat gat dichtgemaakt en er nooit meer iets mee gedaan.

Toen ik het huis verkocht aan een jong Marokkaans gezin zei de man dat hij de kamer wou gebruiken. Hij heeft ze inderdaad nu in gebruik. Hij heeft een gat in de muur gemaakt en nu is de spookkamer een gewone dressing geworden. En de buurman weet van niks.