... is een dagverslagje weer op zijn plaats. Ik ben jarig! 42 lentes al. Pas op, niet dat ik daar nog zo blij mee ben. Verjaren is iets dat al lang niet meer in mijn prioriteitenlijst staat. Toch had ik op voorhand besloten van een leuke dag te verzinnen. Het maakt niet zoveel uit op welke manier, want ik had niks gepland. Ik ben dan ook gewoon deze morgen aan mijn bureau gaan zitten en beginnen werken.
Neen dat klopt niet helemaal, ik ben aan mijn bureau gaan zitten en heb mijn e-mails gecheckt. De belangrijkste was een antwoord op een cruciale vraag. Het bepaalt mijn toekomst op korte termijn. Maar het antwoord was onvoldoende. Ik kon in de woorden van het bericht zelfs geen echt antwoord terugvinden. Alleen dat er nu geen antwoord is op mijn vraag. Ik weet dus helemaal niet wat er staat te gebeuren de komende periode. In dit geval geldt zeker niet dat geen nieuws goed nieuws is. Ik heb dan ook snel besloten dat ik mijn verjaardag niet laat vergallen door een bericht dat er geen is. Dan heb ik besloten dat de dag anders moest ingevuld worden. Dat is het grote voordeel van zelfstandig werken. Ik bepaal zelf wanneer ik werk en wanneer niet. Vandaag dus niet.
Mijn nieuwe hobby verdiende plots meer aandacht. Surfen op het internet bracht me op leuke ideetjes. Ik heb een manier gevonden om alle geocache schatten van België te tonen op het schermpje van mijn GPS. Niet de wandelGPS, maar het TomTommetje in de wagen. En dat is echt lachen geblazen. Meteen geprobeerd in de praktijk. Een ritje over de autosnelweg in de buurt leerde mij dat er in de Kennedytunnel en zelfs onder het nieuwe gerechtsgebouw schatten verstopt liggen. Dat maakt me weer zo vreselijk benieuwd dat er onmiddelijk nieuwe schattenjachten op de todolijst staan. Aan deze todolijst heb ik geen hekel, deze werk ik wel graag af.
Na de middag heb ik een wandeling gemaakt in de buurt van de Singel. Vier schatten ontdekt op hele leuke plaatsen. Eéntje lag wel op een heel gevoelige plaats. Vlak voor een schoolpoort heb ik een half uurtje aan het zoeken geweest met de wandelGPS en de iPhone in de hand. Ik had een sattelietkaart nodig om uiteindelijk te zien dat de schat in een elektriciteitskastje voor de poort zat. Hat kastje was niet echt en elke dag lopen duizenden mensen er voorbij. Toch valt het niemand op dat dit een schat verbergt. Ik heb wel even uitleg moeten geven aan de bewaking van de school. De man stapte op me af omdat iemand die een half uur rondhangt voor een schoolpoort natuurlijk niet normaal is. Dat ik een schat zocht snapte hij niet. Geocaching zeker niet. Maar toen ik de GPS toonde en zei dat het een spelletje was zei hij: ah je doet dus niks verkeerd hier? Hij was een beetje in de war maar het antwoord was wel geruststellend.
Dus toch een leuke dag verzonnen. Morgen volgt er nog een. Twee keer lunchen op verplaatsing. Dat is altijd een belevenis :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten