Het wordt een gewoonte, het diabetescafé. Het is geen café hoor, de naam is ongelukkig gekozen. Een avondje uit met diabeten en een presentatie van iemand die er iets van weet. Soms weet die er wat minder van of vaak ben ik het niet eens. Maar dat is dan wellicht als het een diëtiste is. Ik denk dat dat aan mij ligt.
Vandaag was het anders. De geplande spreker kon niet komen. Het onderwerp - nierfalen - is niet direct iets wat me bezighoudt. Na de avond bleek ook dat ik daar niet snel last van zal krijgen als mijn cijfertjes mooi blijven. Maar de spreker was vervangen. Het was een man met leeftijd en ervaring, dat was duidelijk. En iemand met ervaring als leraar, dat was ook duidelijk. Even moest ie zelfs vragen of het wat stiller kon op de achterste rij. Je weet wel, die rij waar wij altijd zitten.
Maar ik vond het dit keer reuze interessant. Niet omdat het onderwerp me boeide maar omdat de spreker er nogal rondfietste. Vooral zijn jarenlange ervaring en de opgebouwde kennis en cijfermateriaal hebben me geboeid.
Maar daar gaat het meestal toch niet om. Nee, het is hem te doen om het gezelschap. Het voor en napraten met de lotgenoten. En als ik tegenwoordig op verplaatsing ga, kan ik niet anders dan even te checken of er schatten te vinden zijn. Daarom een uurtje vroeger vertrokken en 5 stuks gemakkelijk gevonden. Het beweegmoment van de dag was een feit en de statistieken zijn weer een beetje opgesmukt.
Het is altijd fijn je er bij te hebben, geoxke...
BeantwoordenVerwijderen