Den boek

Het is zover. Ik heb nen boek. Het is eigenlijk een schrift, maar soit. Het eeuwige probleem van mijn oneindige slordigheid en alles op zijn beloop laten dient aangepakt te worden. Het staat in het stappenprogramma en ik weet dat ik het programma moet volgen om een zorgenloos leven te leiden. Dat is toch het plan hé.

De inventaris met karakterfouten moet ik nog maken, maar dit is wellicht het eerste punt dat er op staat. Het staat in drukletters en de font is groter. Het weegt zwaarder door dan andere dingen die ik kon bedenken. Ach ja, hier en daar zijn er wel dingen die je wilt veranderen aan je persoon, dat is normaal. Maar de bedoeling van de lijst is om een beetje inzicht te krijgen in het waarom van je vroegere gedrag. Waarom moest je steeds een gigantisch foert gevoel ervaren en wat was de aanzet om het zo ver te laten komen. Dan kom ik steeds op een grote berg uit. Een berg met onafgewerkte dingen, problemen en zorgen over de nabije toekomst. Daar liep het vroeger altijd fout.

Het idee is zeker niet nieuw. Ik leerde het al in de mindfulnesslessen en mijn psychologe had er al veel moeite mee gehad. In de lessen leerden we dingen aan te pakken die je niet graag doet. Er waren eenvoudige truukjes voor. Als je niet graag je auto wast, moet je daar iets tegenover zetten. Beloof jezelf om niet meer te shoppen vooraleer je auto is gewassen, en het zal wel lukken. De beloning moet de moeite zijn, anders werkt het niet. De psychologe speelde dezelfde spelletjes met mijn geest. Ik moest een lijstje maken van dingen die ik niet graag deed. Elke week werd er op teruggekomen en na een tijd moest ik beloven om slechts één ding uit te voeren. Het minst erge van de lijst. Truuken van de foor, maar ze werken wel.

Den boek heeft hetzelfde principe. Ik noteer alles wat er moet gebeuren. Er zijn zelfs hoofdstukjes zodat ik de draad niet kwijtraak. Er is een pagina todo, eentje met werk en eentje financieel. Ik heb ook ineens een pagina blog gemaakt zodat ik hier niet meer achterloop in de tijd. Ideetjes in mijn hoofd moeten meteen op papier, dan is dat geen probleem. Maar nu gaat alles verloren omdat ik geen geheugenchip heb. Naast die pagina's zijn er andere die leuker zijn. Eéntje heet wish list en ééntje DJ. Ze bevatten items die ik nog wil doen die ik heel leuk vind, of dingen die ik nog wil aanschaffen. Een pagina geocachen heb ik niet. Ze is niet nodig want voor één of andere reden doe ik daar niks te weinig voor ;-)

De truuk is nu dat ik van de minder leuke pagina's dingen ga doen, en daarna van de leuke pagina's iets verdien. Als een todo gebeurd is mag ik iets van de wish list kopen. Je moet het spel eerlijk spelen en niemand mag tussenkomen. Anders zouden de pagina's snel uit evenwicht raken.

En ik heb nu een dictafoon in gebruik. De ideetjes die ik onderweg krijg moeten mee in de schrift. Die dictafoon had ik al, het is een app op de iPhone die er standaard op staat. En die blijkt nu heel nuttig te zijn.

wordt vervolgd...