Top 30

De REC knop en de PLAY knop samen indrukken. Dat was de manier om met mijn cassetterecorder een opname te starten. Dat was al erg hightech voor iemand die nog maar net naar de lagere school ging. Samen met mijn broer hadden we ons zakgeld gespaard en een cassetterecorder gekocht. Hij kostte toen net geen 2000 BEF. Mijn geheugen is een zeef, maar zo'n prutsen onthoud ik. Wellicht zal het wel een grote stap geweest zijn als je zo jong bent. Wellicht blijft het daarom hangen.

Maar er waren goede redenen voor. Jaja, dat kon ik toen al verdedigen. Ik doe het nog altijd, mezelf verdedigen als ik een gadget koop. Ik heb dat dus echt, echt, echt altijd nodig hè! Nu was de reden dat we de muziek van de BRT Top 30 wilden opnemen. We volgden dat elke zaterdag voormiddag, maar je moest het kunnen opnemen. En op de televisie was Countdown het favoriete programma. Ook dat wilden we opnemen, maar dat was een beetje moeilijker. Er was geen elektrische verbinding tussen de recorder en de TV. We moesten het dus doen met de interne microfoon. Dat wilde zeggen dat iedereen moest zwijgen als we de opname startten. In een gezin van vijf is dat lastig maar het lukte. Soms toch.

Later werd het wat professioneler. Een versterker met tuner, cassettedeck en een platenspeler. En nog steeds had ik het middelbaar niet bereikt. We bleven sparen en alles wat we kochten hadden we weer nodig. We hadden daar thuis inmiddels een kamer voor. We noemden dat de muziekkamer. Ik sliep samen met mijn broer op één slaapkamer en we hadden een kamer over. Maar ik voelde me op de muziekkamer meer thuis dan op de slaapkamer. Ik heb dan ook enkele jaren later mijn bed verhuisd, en het werd gewoon mijn kamer. Inmiddels kon je het een echte hobby noemen. Met het echte DJ materiaal jaren later gingen we dan ook op pad om op jeugdfuiven hetzelfde te doen als in de muziekkamer. En nu kregen we daar plots geld voor. Het idee bleef hetzelfde en we hadden nog altijd alles nodig.

Ik heb alles nog eens overgedaan enkele jaren geleden. Nieuwe CD spelers die aanvoelen als platenspelers waren de directe aanleiding. Maar eigenlijk was het vooral heimwee naar die verloren hobby. Ik heb ze terug nu, alleen gooide mijn gezondheid wat roet in het eten. Ik kan geen zware spullen meer optillen en een hele nacht plaatjes spelen vermoeit me meer dan vroeger. Maar het lukt nog heel goed hoor. Alleen is er een verschilletje met vroeger. Ik wist altijd alles van de nieuwste mainstream muziek. Dat ben ik kwijt, want de BRT Top 30 bestaat al lang niet meer. Ik kijk wel eens op iTunes wat het meest gedownload wordt, maar dat is niet hetzelfde.

Ik loop nog even langs de Fnac. Verzamel CD's zoeken met nieuwe dingen die nu hip zijn. Het is nu de beste manier om een beetje bij te blijven. En ik heb het nodig, want binnenkort doe ik nog eens een feestje. Ik ben benieuwd of ik het nog kan.

Natuurlijk wel :-)