Vreemde gewoonte

Het kwam nogmaals ter sprake in gezelschap. En als ik erover praat kijkt men me aan alsof ik van Mars kom.

Ik heb eigenaardige eetgewoonten. Als ik erover praat, het maakt al niet uit met wie, zal men steevast verklaren dat ik gek ben. Dat was vroeger zo, toen ik het Atkinsdieet volgde, en dat is nu nog zo, nu ik mijn eigen manier heb gezocht en gevonden om mijn diabetes en gewicht onder controle te houden.

Het basisprincipe is eenvoudig. Als ik de richtlijnen van de diëtiste lees, doe ik het omgekeerde. Ik vind dan ook dat de richtlijnen die ik als diabeet krijg van een normale diëtiste ongezond. Ze heeft me immers al letterlijk gezegd dat ik veel te weinig koolhydraten eet. Ik zou minstens twee keer zoveel koolhydraten moeten eten dan wat ik nu eet. Ik zou dan voor de maaltijden twee keer zo veel insuline moeten inspuiten dan wat ik nu doe. Dat wil zeggen dat de kans op te hoge of te lage bloedsuikers hoger is dan wat ik nu doe. Mijn endocrinoloog geeft me trouwens gelijk in deze redenering.

Maar dan kom je op het tweede punt. Ik eet dus weinig koolhydraten en veel vetten. Daar is een hele simpele reden voor. Ik vind dat lekker. Ik heb een hekel aan boterhammen maar ben zot op kipcurry. Als ik een boterham met kipcurry eet, zal het dus meer kipcurry zijn dan brood. En uiteraard steigert de diëtiste als ze dat hoort. Het gezelschap aan tafel deed ook raar hoor, toen ik het zei.

Toch is dat niet ongezond. Ook daar heb ik de wetenschap en mijn endocrinoloog aan mijn zijde. Alle slaatjes die je koopt op basis van mayonaise zijn niet ongezond. Ik heb het dan over de samenstelling van de vetten. Dat komt omdat mayonaise op zich niet ongezond is, weer op basis van de vetten. Een pot echte mayonaise, dus geen lightversie of dressing bevat geen suikers en weinig verzadigde vetten. Zo zal gewone mayonaise slechts 5% verzadigde vetten bevatten van het 70 à 80% totale vetgehalte. Dat wil dus zeggen dat mayonaise je cholesterol niet beïnvloedt. Het is natuurlijk niet goed voor de lijn, maar dat is een ander verhaal.

Toch is het blijkbaar moeilijk te aanvaarden voor een diëtiste. Ik heb in het ziekenhuis al enkele diëtistes gehad, er is blijkbaar veel verloop. Telkens stoot ik op een enorme onwetendheid als ik dit vertel. Dat een potje kipcurry of krabsla maar 3 à 4 % verzadigd vet bevat geloven ze gewoon niet. Ze weten het ook niet, want in de cursus staat wellicht dat het niet goed is en daar blijft het bij. Toch volstaat het om even een willekeurig potje vast te pakken in de supermarkt om te zien dat ik gelijk heb.

De eerste diëtiste die ik in het ziekenhuis bezocht had nog nooit gehoord van het Atkinsdieet. Ze raadde het ten stelligste af, terwijl ze niet wist waar het over ging. Enkele maanden later bezocht ik haar weer en ze kende me nog. Omdat ze wist dat ik toch mijn opvatting niet zou veranderen (waarom zou ik als ik gelijk heb?) had ze wat opzoekwerk gedaan. Ze zei dat ze een duidelijke website had gevonden over het dieet. Dat zal wel zijn, want het was mijn eigen website. Nu zie ik haar soms nog terug. Ze moet er nog steeds om lachen.

Als je dit leest zou je denken dat ik moddervet moet zijn. Nu wil het toeval dat ik met mijn 78 kilo nog nooit zo mager was sinds mijn pubertijd. Ergens moet dus een addertje onder het gras zitten zeker? Neen hoor, het is enkel een kwestie van hoeveelheid. Als ik de raad van de diëtiste moet volgen, zou ik vijf boterhammen met kippewit moeten eten als ontbijt. Nu zijn het er drie met kipcurry of krabsla. Daar zit qua energetische waarde geen verschil op. En slaatjes met veel vet stillen de honger beter dan meer boterhammen.

Het is simpel als pompwater. Waarom wil niemand het dan geloven? Ik was nooit zo slank als nu en mijn cholesterol is nog maar 160 mg/dl. Bij mijn diagnose was het 195 en vóór mijn Atkinsdieet was het 240. Ergens moet ik dus gelijk hebben. Mijn dokter is alvast akkoord, want het zal hem worst wezen wat ik eet. Zolang de cijfertjes maar goed zijn.