A kiss is just a kiss

Hoe het nu eigenlijk echt moet, weet ik nog steeds niet. Er zijn ontelbare regels over wat gepast is en wat te ver gaat. Wellicht vergis ik me constant en zijn mensen soms verbaasd over mijn reactie. Het zij zo, de regeltjes moesten maar wat simpeler zijn.

Wanneer mag je iemand kussen? Ik bedoel geen intieme tongkus natuurlijk, die regeltjes zijn redelijk duidelijk. Dat hoor je hoogstens met één persoon te doen. Meteen zie je al dat zelfs dat niet altijd haalbaar is, maar laat ons zeggen dat je meteen aanvoelt dat een tongkus met de bovenbuur niet de bedoeling is. Of je moest hem of haar veel beter kennen dan van de momenten die je deelt omdat je zonder suiker of vloeiende bloem zit.

Maar niet alleen met kussen is het moeilijk. Vanaf wanneer mag je iemand omhelzen als je afscheid neemt? Het hangt af van het geslacht van de tegenpartij, de intimiteit van je onderlinge band en de voorkeur die je al dan niet hebt voor dat geslacht.

Ik maak het me nog wat moeilijker. Wanneer geef je iemand een hand als je het kantoor verlaat? Zeg je gewoon tot maandag of schud je de hand van je collega's als je het weekend ingaat.

Het is voor mij nog een stapje moeilijker. Afhankelijk van de geaardheid van de tegenpartij zijn de regels nog eens helemaal anders. Een homovriend die ik goed ken geeft steevast een kus op de mond als ie de kamer verlaat. Hij doet dat altijd zo, met elke homovriend die hij kent. Ik vind dat best OK, maar je begrijpt dat ik dat niet zou moeten herhalen bij elke homo die ik tegenkom. Een serieuze donderwolk zou verschijnen bij iemand die ik heel goed ken.

Een heterovriend die ik redelijk goed ken gaf me onlangs een kleine omhelzing toen we afscheid namen. Het was moeilijk, want ik verwacht het nooit. En ik weet niet wat het plan is tot de beweging van zijn arm en de rest van de lichaamstaal duidelijk maakt wat ik kan verwachten. Bijna had ik hem een zoen op de wang gegeven, maar plots besefte ik dat we niet dezelfde geaardheid deelden en dat zijn bedoeling dus niet die richting uitging. Gelukkig werd me dat moment van ongemak net op tijd bespaard.

En met de nieuwe colega's had ik ook een vergelijkbaar probleem. Ik zeg iets in de aard van tot morgen op het moment dat ik een collega voorbij loop die aan zijn PC zit te werken. Hij heft zijn hand op en ik denk dat ie me dus een stevige handdruk wil geven. Dan blijkt plots dat ie naar zijn computermuis navigeerde in plaats van naar mijn uitgestoken hand. Heel vervelend...

Gelukkig heb ik één voordeel in deze moeilijke lijst van reglementen. Vrouwen! Ik heb blijkbaar het geluk om homo te zijn. Ik kan vrouwen zoenen, omhelzen of knuffelen zoveel ik wil. Een welkomsknuffel of een afscheidszoen, het maakt allemaal niks uit. Ze weten toch dat ik er niks anders mee bedoel dan hallo of tot ziens in een iets meer intieme versie. Dat is trouwens alles wat ik daar ooit mee bedoel.

Laat ons gewoon afspreken om dat altijd met iedereen zo te doen. Ik geef een zoen als ik je zie, en een knuffel als we afscheid nemen. Gemakkelijker zo ?