De discussie komt vaak terug en nu was het niet anders. Meningen verschillen aan de tafel, en nu ik nog een andere tafel bezocht in een andere stad was dat niet anders.
Wat is een verslaving?
Wanneer is dat echt een probleem?
Is het aangeboren, kan je het een afwijking of een ziekte noemen?
Als het aangeboren is, dan zou het erfelijk zijn. Je kan toch van een baby niet zeggen of ie verslaafd is? Het is pas na vele jaren van misbruik van alcohol, tabak of andere substanties dat je spreekt over een verslaving? Dan zou je dus denken dat het de persoon zelf is die er voor gekozen heeft om dat te doen.
Mijn eerste psycholoog gebruikte een heel eenvoudige definitie. Iemand is verslaafd aan iets als ie heel veel moeite zou hebben om er mee te stoppen. Iemand is verslaafd aan alcohol vanaf het moment dat het hem moeite zou kosten om dat op te geven. We spreken dus niet over een maand geen alcohol drinken, maar echt nooit meer. Spreek iemand willekeurig op straat aan en vraag of hij dat zou kunnen. Een meerderheid zou neen zeggen. De psycholoog beaamde dat en in zijn definitie was dan ook 60% van de mannelijke bevolking die ooit alcohol dronken verslaafd. Een meerderheid dus.
De vraag is of dat een probleem is. Daar verschillen meningen nogal. Ik ben ervan overtuigd dat het zo is. En niet enkel in de laatste fase die ik meemaakte, maar veel vroeger ook al. Ook de dokter deelde die mening. Als ik anders dan om me samen met vrienden te amuseren alcohol dronk, was het een gevaarlijke reden. Drinken om te ontspannen, omdat de werkdag voorbij is, omdat het zondagnamiddag is, omdat de zon schijnt... Het zijn allemaal redenen die een belletje doen rinkelen. Eén van die redenen af en toe is geen probleem, maar meerdere redenen vaak dan weer wel. Het is een hele moeilijke oefening, want iedereen die ik erover aanspreek is het meestal niet met me eens. Ik kan natuurlijk ook makkelijk spreken, nu ik niks meer drink. En ik heb natuurlijk geen recht van spreken, want ik heb serieus het varken uitgehangen.
Maar dat wil niet zeggen dat het niet klopt. Het wil ook niet zeggen dat ik gelijk heb. Het is een mening die je gerust mag bekampen als je goede argumenten vindt. Ook aan de andere tafel zijn de meningen verdeeld. Of het aangeboren is, of het een ziekte is of een karaktertrek, we schijnen er niet echt uit te komen.
Maar dat we een karaktertrek hebben die de verslaving kan aanwakkeren, daar schijnt eensgezindheid over te zijn. Misschien geen ziekte of afwijking, maar je kan niet anders dan vaststellen dat anderen er geen last van hebben. Dat anderen genoeg hebben na enkele glazen bier. Net zoals je geen dame blanche met 20 bollen eet. Drie is meer dan genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten