zondag 9 september 2012

Skills

Het was een beetje vreemd hoe er deze week werd gekeken naar mijn CV. Ik zat er naast, dus het viel me op. Ik had een gesprek met enkele aangename mensen in Hasselt. Een groot IT bedrijf is op zoek en blijkbaar kwam mijn naam tevoorschijn. Het is trouwens de eerste keer dat het rechtstreeks via mijn LinkedIn account gebeurt. Het zoekwoordje "Delphi" gaf mij als resultaat. En wellicht een aantal anderen, maar ik moet ergens opgevallen zijn, want 3 personen binnen het bedrijf bekeken mijn profiel. Creepy dat je dat kan zien, ik weet het. Ik zei nog tegen mijn ventje: morgen verwacht ik een e-mail, dat kan niet anders. En het was zo...

Maar dat gesprek dus. We waren inmiddels verhuisd naar de cafetaria van het bedrijf. Het gesprek duurde al eventjes en de kleine vergaderzaal was gereserveerd voor andere gesprekken. Een derde persoon kwam er bij zitten. Hij bekijkt de CV en zijn oog valt op de laatste paar regels. Het zijn geen belangrijke dingen. Altans, dat dacht ik. Ik heb er nog lang over gediscussieerd wat ik er op wou zetten. Maar ik heb het ingekort en afgezwakt, omdat ik werkgevers niet wil afschrikken.

Maar dat deed het duidelijk niet. Ik heb het over de laatste regels waar ik mijn hobby's neerschrijf. Ik heb de woorden actieve blogger geschrapt. Achter het woordje DJ staat nu sporadisch tussen haakjes. Men zou maar eens op deze blog moeten terechtkomen en vanalle persoonlijke dingen lezen. Of men zou maar eens kunnen denken dat ik nachten aan één stuk achter de discobar sta.

De persoon die de lijnen las, heeft de rest van de CV vluchtig bekeken. Hij praatte vooral over het feit dat ik, in tegenstelling tot anderen, een vlotte babbel had. Ik moet blijkbaar sociale vaardigheden hebben die niet typisch zijn voor een informaticus. En als dit specifiek verhaal verdergaat, zijn die vaardigheden belangrijk.

Ik sprak erover met een collega. Hij zei dat ik misschien zelfs kon noteren op de CV dat ik bij de AA zit! Het deed me eventjes nadenken. Het is niet iets waar je mee uitpakt normaal gezien. Het is niet erg anoniem meer dan. Maar hij zei het nadat ik mijn verhaal had gedaan over Aalst. Hoe ik het gesprek er enkele keren leidde zoals ik dat in Antwerpen had gedaan. En hoe ik dat blijkbaar toch wel kan. Ik durf al lang niet meer zeggen dat ik verlegen ben. Waarom voelt het dan toch altijd nog zo?

Maar als ik het objectief bekijk, klopt het. Als we even het onderwerp buiten beschouwing laten, zijn de ervaringen die ik heb opgedaan binnen de AA pluspunten die op een CV eigenlijk zeker thuishoren. Het feit dat ik nu een gesprek met tien personen of meer kan leiden blijft heel vreemd.

Zeker voor iemand die verlegen is. Dju, nu doe ik het weer ;-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten