Spiegeltje, spiegeltje...

Ik was volop in de weer. En dat al enkele jaren denk ik. Misschien was het minder lang, maar het voelde toch zo. Ik was mijn huis aan 't verbouwen en mijn vader was een grote hulp. Ondertussen woonde ik daar wel, want een budget om huur te betalen én een lening terug te betalen was er niet. Zeker als je bedenkt dat ik nog vrijgezel was.

Voor zover het kon was het huis klaar om te "gebruiken". Bewoonbaar noem ik het niet, het was eerder kamperen. Ook voor de badkamer telde hetzelfde principe. Er stond een oud ijzeren bad op poten, dat was altijd al mijn droom. Budget om het opnieuw te emailleren was er niet.

Een spiegel was er niet. Je zou nu denken, dat zijn toch niet de grote kosten? Maar hij was er gewoon niet. Achteraf bekeken wou ik hem niet. Ik had een kleine ronde spiegel aan een haakje gehangen. Zo'n lelijke ronde Ikea spiegel met een plastieken rand en een touwtje eraan. Die had ik aan een nageltje in de muur gehangen. Ik had toch iets nodig om me te scheren?

Een tijd later was de badkamer klaar. Mijn vader had zichzelf overtroffen. Mooie nieuwe tegels, een thermostatische kraan in het oude bad en een nieuwe grote spiegel. Ik was er niet blij mee. Wel met de badkamer, die was prachtig. Niet met de spiegel. Ik had een hekel aan wat ik daarin zag. Die kleine spiegel was dan wel lelijk, maar klein genoeg om me te scheren en verder niets te moeten zien.

Ik wandelde door de winkelstraat in Aalst deze week. De straat naar de grote markt heeft veel etalages en als je erin kijkt zijn het net gigantische spiegels. Veel groter nog dan die in mijn nieuwe badkamer van toen. Ik zie mezelf wandelen en ik vind dat ik er goed uit zie. Ik zie geen mooie man, maar ik zie iemand die er exact uitziet zoals hij dat wil. En als het niet was, zou ik het veranderen.

Er zijn truuken om je te veranderen. Ik kan mooie kleding kopen en schoenen die erbij passen. Een weelderige haardos kan ik niet meer hebben maar als ik kort geschoren ben zie ik er beter uit. En natuurlijk telt mijn BMI mee. Die is nu normaal en vroeger stond ie op obesitas. Maar de eerste truuk zit in mijn hoofd. Het heet jezelf graag zien zoals je bent.

Ik vind nog altijd dat ik niet mooi ben. Maar ik vind me ook niet lelijk. Ik ben gewoon mijn type niet. En dat is niet erg want heel weinig mensen zijn mijn type. Ik heb gewoon een moeilijke smaak.