Houd de dief!

Het vast stramien is blijkbaar weer aangepast. Dat stramien van het gesprek waar niemand iets aan heeft. Ik geef toch overal het standaardantwoord.

Heeft u een Delhaize kaart, meneer? Neen.
Zou u er graag één willen? Neen.
Spaart u punten voor onze geweldige trek eens aan mijn kerstballen actie? Neen.
Het juiste bedrag, meneer? Ja.

OK, de actie heet zo niet. Maar het gesprek herken je wellicht. Maar vandaag ging het zo:

Heeft u een Delhaize kaart, meneer? Neen.
Zou u er graag één willen? Neen.
Spaart u punten meneer? Neen.
Het juiste bedrag, meneer? Ja.
Mag ik u dan nog één ding vragen, meneer?
...
euhm, Ja?
...
IS UW WINKELWAGEN LEEG?
...
JAAAH !!!

Dat vraagt ze dus. Echt hè! Is uw winkelwagen leeg. Ik heb alles er uit genomen en alles ligt nu op de band. Er was genoeg plaats op de band, want die beweegt altijd een beetje. Dan neem ik mijn lege winkelwagen en rijd ik voorbij de kassa, goed in het zicht, zodat jij en heel de winkel kan zien dat ik niks met opzet heb laten liggen omdat ik zo stom zou zijn om te denken dat jij dat dan niet zou zien en dat ik dat dan niet moet betalen!

Ik kan echt niet geloven dat dit bij de nieuwe standaardbabbel hoort. Ik voelde me net een crimineel die gefouilleerd wordt als ie het cellenblok binnenkomt.

Ik ben benieuwd. Ik kom niet heel vaak in deze Delhaize, maar ik wil weten of het echt zo is. Als dat zo is, vind ik het heel onbeleefd. Als het niet zo is, stel ik me echt de vraag wat er deze keer is gebeurd om me die vraag te stellen. Ik kan moeilijk geloven dat ik er zo verdacht uit zie.