vrijdag 18 januari 2013

Mijn glimlach van vandaag

Die begint met een klaagzang, maar dat mag ook wel eens een keer hé.

Het gaat niet goed met de gezondheid. Gelukkig zijn de suikers in orde, maar de rug werkt opnieuw erg tegen. Ik was gisteren bij de kinesiste en hoewel de dame haar job wellicht heel goed doet, het doet geen deugd. De spieren zijn helemaal verkrampt door de hernia die weer opkomt. Ze kan de spieren masseren zodat ze meer ontspannen. En dat lukt ook. Alleen, de dag erna is het opnieuw zoals voorheen. Zelfs enkele uren later was het opnieuw gespannen. Ik stel me dan ook vragen bij het nut van die massage als je een hernia hebt. Aan die hernia zelf kan ze immers niks doen.

Vanmorgen was ik bij de huisarts om mijn verdere behandeling te bespreken. De pijnstillers kunnen nog een beetje hoger als ik van merk verander, maar de Zaldiar die ik nu neem mag niet meer verhoogd worden. De kine raadt ie toch nog aan, zolang ik niet meer pijn krijg door de behandeling. Dat is niet echt zo, dus we doen maar verder.

Een verdere behandeling kan de huisarts niet doen. Hij verwijst me door naar dezelfde neurochirurg die me twee jaar geleden opereerde. Daar zijn normaal twee opties: ofwel epidurale inspuitingen ofwel een nieuwe operatie. De vorige epiderale was geen succes, toen werd snel beslist om te opereren. Wat het nu geeft weet ik helaas pas binnen een maand, want ik krijg pas een afspraak op 15 februari. Ik heb aangedrongen omdat het dringend is, maar het helpt niet.

Ik ga wel eerst opnieuw langs de huisarts. Hij kan alvast een MRI scan voorschrijven, zo kan de chirurg sneller een diagnose stellen. En misschien kan de huisarts opnieuw tussenkomen in de timing in dit verhaal. Ik heb begrepen dat het studiegenoten waren, dus wie weet.

Ah, waarom dit toch een glimlach is? De chirurg is veranderd van ziekenhuis. Hij werkt nu in het Sint Augustinus ziekenhuis. Daar woont mijn diabetesteam!

Vanaf nu dus alle kwalen onder één dak. Wel zo handig! ;-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten