Vandaag mocht ik wel binnen. Vorige week lukte dat niet, maar dat was uiteraard enkel mijn eigen domme fout.
Meteen is duidelijk dat we dezelfde passie delen. Ik had niks anders verwacht natuurlijk, maar de gastheer is wellicht nog wat meer gedreven dat ikzelf. Alleen al de organisatie van het evenement, en in 't bijzonder deze meet and greet vraagt toch wel wat inspanning. Ik zou het niet meteen zien zitten om me 72 uur dag en nacht beschikbaar te stellen voor mijn hobby. Hoewel ik betwijfel of iemand ook echt een nachtelijk bezoek zal durven brengen, de intentie is bewonderenswaardig.
De uitdaging zelf trouwens ook. Dan bedoel ik niet de schatten zoeken, want dat is op zich al een grote opdracht, maar de schatten ontwerpen en 50 weken na elkaar een nieuwe gaan plaatsen en laten publiceren. Je zou bijna denken dat het een fulltime bezigheid is. Dat is het niet, maar de vrije tijd is wel bijna volledig opgevuld heb ik begrepen.
We hebben trouwens nog iets gemeen. We hebben dezelfde chronische ziekte. En dan bleek nog maar eens hoe verschillend iedereen er mee omgaat. Ik heb het natuurlijk vrij recent, dus misschien is mijn bezorgdheid over mijn gezondheid wat groter dan bij mensen die er een groot deel van hun leven mee omgaan.
Het was een aangename ontmoeting en een leuke babbel. Ik zal je wellicht het komende jaar nog wel zien of op zijn minst horen. Ik verwacht me toch af en toe aan een uitdaging die ik niet alleen kan oplossen. Als ik die hulplijn nodig heb, is er alleen een hint gewenst en geen oplossing. Daar waren we het meteen over eens.
Dat het een fijn jaar mag worden. Als de hernia het me toelaat, zal ik er ook volledig voor gaan.
Grappig! Ge hebt hem toch direct een extra hobby aangepraat, als in een forum? :P
BeantwoordenVerwijderenHij kende het forum niet. Ook een insulinepomp had ie nog niet aan gedacht, al 20j spuitjes ...
BeantwoordenVerwijderen