Euforia

Het is een beetje vreemd dat ik het nog nooit vertelde. Wel ik moet zeggen dat ik het me niet herinner of ik het ooit vertelde. Ik kom immers nu bijna 3 jaar aan de AA tafel en heb ondertussen behoorlijk wat verhalen verteld als ik aan zet ben.

Maar nu was ik de laatste om te spreken. De afsluiter van de avond. Ken je dat, heel de tijd zitten denken: wat zou ik nu zeggen? Misschien niet, als je niet aan de tafel zit, moet je je er nooit zorgen om maken. Ik heb het heel erg en het lijkt een beetje op podiumvrees. Plots wordt er van mij verwacht dat ik zo'n 10 à 15 minuten vrijuit begin te babbelen over één bepaald thema. Als ik op de schoolbanken dezelfde soort opdracht kreeg, lag ik maanden op voorhand al wakker van de zenuwen. En die spreekbeurten duurden zelfs niet zo lang.

Nu is het anders. Ik weet nooit wat ik ga zeggen tot ik mijn mond open doe en er woorden uitkomen. Ik luister samen met de andere aanwezigen mee naar wat ik vertel. Alles is altijd netjes gepland, want ik schrijf trefwoorden op van andere verhalen. Alleen, ik ben er nog nooit in geslaagd om ze behoorlijk te herlezen als ik aan het woord ben. Multitasken is een vrouwelijke kwaliteit. Wellicht is mijn vrouwelijke kant op dat gebied niet goed ontwikkeld.

Toch bleef één verhaaltje hangen omdat het me o zo'n vreselijke flashback had gegeven. Het gaat over euforie. Een jonge dame had gezegd dat ze het gevoel opwekt door alcohol te drinken. Het gebeurt meestal niet in gezelschap maar in the privacy of your own home. En dat was voor mij heel herkenbaar. Je wandelt rond en denkt aan allerlei dingen die een gevoel opwekken van euforie. Drank doet dat met een mens en na een nodige promille stopt het proces niet meer. Het wordt erger en erger tot je bijna op de tafel staat de dansen. Je zoekt dingen op op je computer en begint eindeloos te fantaseren over alles en nog wat. Het vreemdste eerst, alles wat je een gevoel van voldoening geeft. Ik zette vaak muziek op en stopte oortjes in mijn oren, met al wat ik op dat moment fijn vond, als het maar loeihard ging.

Euforie is een heel fijn gevoel. In mijn donkere dagen waren die momenten de enigen waar ik naar uitkeek. De rest van de nuchtere dag - voor zover die er nog was - verbleekte met deze heerlijke uitstapjes in die andere fantasierijke droomwereld. Ik was me er perfect bewust van hoor, toch zeker de eerste uren.

Heel veel later is gebleken dat ze niet meetelden. De psycholoog vroeg me: wat is je laatste moment dat je je kan herinneren van puur geluk, zeg maar euforie. Al die momenten die er geweest waren, samen met de sociaal aanvaarde evenbeelden op TD's, cantussen of met oudjaar, ze werden allemaal genegeerd. Ik deed het niet bewust, maar ze telden niet mee. Ik ging plots terug naar mijn jonge volwassen leven toen ik DJ was en plaatjes draaide in een boerentent voor duizend man. Bijna 20 jaar sloeg ik over.

Ik weet hoe het komt. Geïnduceerd geluk telt niet mee. Geluk dat je opdrinkt is wel degelijk echt. Je voelt de euforie op het moment maar ze is waardeloos. De euforie is enkel zinnig als ze vitaminen geeft om je puntenscore van je geluk te verhogen. Euforie die veroorzaakt werd door drank kan je niet herbeleven. Er zijn geen fijne herinneringen mogelijk omdat ze onzin waren. Ze zijn als een heerlijke droom, die je je herinnert als je wakker wordt, maar binnen een kwartier vergeten bent.

Deze week ging ik op bezoek bij een jongedame in een hospitaal. De sfeer was heerlijk en de mensen grappig. Nieuwe mensen ontmoeten geeft een heerlijk gevoel, zeker als je meteen interesses deelt. Ik wou huiswaarts keren omdat er een zalige cache op me wachtte. Een telefoontje toen ik op de parking stond deed me van idee veranderen. Eventjes even langskomen en goeiedag zeggen tegen nieuwe kennissen. En weer een nieuwe jongeman ontmoet die de ziekte, de pomp en nu ook de sensor deelt. Eventjes was ik ervaringsdeskundige en kennis delen geeft een heerlijk gevoel.

Het gevoel heet euforie. Nuchtere dagen zitten er vol van. En deze variant telt heel erg mee in de punten. Het laadt de batterijen op en geeft me zin om te leven. Het zorgt ervoor dat de score heel hoog staat, zonder dat er aan mijn ingebeelde miserie van toen iets is veranderd. Zelfmedelijden en depressieve ideeën deden me glazen flessen kopen. Ik had het heel slecht en ik verdiende het. Ze gaven me die uitstap naar een andere wereld waar ik wel blij was.

Later bleek dat het omgekeerd was: ik kocht glazen flessen en daardoor kreeg ik zelfmedelijden en depressieve gedachten. En daarom wou ik vluchten uit de slechte wereld.

Maar niet één keer kwam het in me op om die wereld minder slecht te maken. Dat de slinger zo ver kon overzwaaien had ik evenwel niet verwacht. Euforie is gevaarlijk bij een drankverslaving. Maar met de juiste maatbeker gedoseerd is ze heerlijk en onmisbaar. En deze keer echt gebeurd. En dat verdubbelt de kracht.