MRI

Het blijft toch telkens weer behelpen hoor. De huisdokter had op het voorschrift voor de MRI scan geschreven dat ik een subcutane insulinepomp had. De persoon die de scan ging uitvoeren schrok en zei: oei meneer, je mag helemaal geen scan hebben als je een subcutane insulinepomp hebt. Subcutaan wil zeggen onderhuids, dus ingeplant. Gelukkig was ie gerustgesteld toen ik de pomp aan mijn broekzak aanwees en zei dat dat toch niet erg subcutaan was.

Enkel de verbinding met het lichaam is subcutaan. Een naaldje hangt vast met een klever en die is met een darm verbonden aan de pomp. Toen ik kon garanderen dat de naald van teflon was en niet van ijzer, toen was het OK. Ik stelde me meteen de vraag hoe iemand anders dat doet. Is het echt de bedoeling dat de patiënt dit aan de dokter uitlegt?

Het tweede klevertje kende hij helemaal niet. Van een glucosesensor had ie nooit gehoord. Hij raadde toch aan om dat allemaal uit te doen. Omdat dat me 75€ per stuk kost, zag ik dat niet zitten. Ik heb dan ook enkel de zender verwijderd, enkel de electronica. De sensor blijft erin, dat zal geen invloed hebben op de scan. Mijn woorden hoor, niet de zijne...

De scan is niet echt ontspannend. Je krijgt een hoofdtelefoon met Enya op de achtergrond. Maar ze kan niet luid genoeg zingen om het helse lawaai van de machine te onderdrukken. Twee keer hoor ik een stem die zegt dat ze de scan moeten herhalen omdat ik niet stil bleef liggen. Dat is nu net een deel van 't probleem hè, daarom lig ik hier. Ik kan niks met die rug omdat alles pijn doet. Stilliggen dus ook niet. Maar de derde poging was de goeie. Morgen krijg ik de kiekjes...