Moeilijk is dat niet hoor. Je moet enkel je handtekening plaatsen en je kan het pakje in ontvangst nemen. Alleen, die van DHL zijn wat lastiger. Ook Sipwell doet moeilijk, want de vooruitgang heeft hier naar mijn gevoel geen verbetering gebracht. Het toestel waar je met een kleine plastic pen op moet aftekenen heeft een aanraakscherm. Dat behoeft enige overtuiging in je vingerkracht om er een echte lijn op te krijgen. Een balpen schrijft een beetje minder als je niet doordrukt, maar met dit ding is het echt alles of niks. Vaak was mijn vlotte handbeweging die bij de geste hoort al half uitgevoerd voor ik zag dat ik niet hard genoeg doordrukte. En dan zie je dus helemaal niks. De vlotte beweging is dan plots een beetje aanstellerij.
Maar dit keer was het erger. En dit keer lag het niet aan het toestel. Ik maak de aanzet naar de gewoonlijke vlotte beweging en plots stopt het. Niets technisch en geen plotse opstoot van artrose of zo. Ik wist het gewoon niet meer! Echt, compleet vergeten hoe ik het normaal deed. Al een tijdje merkte ik dat de meest simpele dingen lastig werden. Meer moeten zoeken achter je woorden, heel de tijd dingen vergeten en afspraken maken op een andere datum. Ik weet hoe het komt hoor, het zijn de pijnstillers. Ze werken in op het centraal zenuwstelsel en dat heb ik precies geweten.
Het was anders niet zo moeilijk. Als je bedenkt dat mijn handtekening eigenlijk gewoon mijn naam is, die met de jaren zo snel gekribbeld werd dat je enkel nog een streep ziet met enkele bubbels. Ik kon het niet toen ik jong was. Ik vroeg me steeds af hoe volwassen mensen dat nu hadden gekregen, zo'n handtekening. Was er ergens een cursus nodig of kreeg je een examen als je 18 werd? Moest je dan plots 20 keer je handtekening op een blad plaatsen en zorgen dat de afwijking binnen de grenzen bleef?
Na een tijd merkte ik het. Een klasgenoot die ik erg interessant vond - ik had vaker van die klasgenoten - was tijdens de lessen bezig met het inoefenen van zijn handtekening. Ik zat naast hem en deed elk probeersel mee. Na een aantal weken had ie beslist dat de huidige versie van de kribbel vanaf dan zijn handtekening zou worden. Alleen, het probleem was dat ie weinig stabiliteit had. De afwijking tussen twee opeenvolgende versies was erg groot. Als ie de volgende dag weer probeerde leek het er zelfs niet meer op. Ik heb hem toen vaak gecorrigeerd. Ik had elk stapje meegedaan en wist dus perfect hoe zijn handtekening moest vloeien. En na een weekje oefenen was het stabiel. En er was geen enkel verschil tussen zijn versie en de mijne.
Alleen, het zegt veel over mezelf. Zonder moeite kon ik een handtekening van een interessante jongeman aanleren, maar voor mezelf iets verzinnen, ho maar, daar kwam ik niet uit.
Ik heb ze nog eens geprobeerd. Die andere dus hé, niet die van mij. En ik kan het nog steeds! Hoe vreemd is dat? Ik vergeet mijn eigen naam, maar zijn kribbel werkt nog.
Gelukkig is mijn kribbel nu terug. Gewoon niet nadenken en doen. Het onderbewustzijn doet de rest :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten