zondag 10 februari 2013

Vollek !

Toch altijd weer een beetje spannend. De eerste kop koffie was al half en de meeting zou net beginnen. De stap die we deze week zouden lezen ging over de complete machteloosheid die ik en de andere tafelgenoten hebben. Je hebt graag controle over alles en je meent ook best dat je sterk bent. Alleen op één puntje moet je kunnen toegeven dat je compleet machteloos bent. Dat is het begin van de oplossing. Het stoppen met vechten begint nu. En wie niet meer vecht kan winnen, hoe vreemd het ook klinkt.

En dan komt een jongedame binnen. Onwennig, eerst niet zeker of ze wel op de juiste bel gedrukt heeft. Ook niet zeker of ze de juiste deur opende. Zelfs niet durven vragen "is dat hier, die AA". Wel iets in de trant van "ben ik hier juist". Ja hoor, absoluut. Dit is the place to be, hier gebeurt het allemaal. De groep is groot vandaag en iedereen zegt welkom. De planning gooien we weg en we bladeren enkele hoofdstukken terug naar stap één. De nieuweling heeft vetorecht als het daarop aankomt.

Of ze wel op de juiste plaats is, dat is niet duidelijk. Voor mij wel hoor, je merkt het meteen. Je denkt eerst dat je zelf normaal bent. Je denkt dat het bij jezelf toch niet zo erg is. Je denkt dat de mensen die je hier aan de tafel zal ontmoeten dronkaards zullen zijn. Dat zijn ze ook, maar het beeld is anders. Ze leven niet onder een brug of op straat. Ze bedelen geen bekertje vol met kleingeld om dan één blik Cara pils te kopen in den Aldi en dan opnieuw de beker met uitgestoken hand weer aan te bieden. Hopend op voorbijgangers die kleingeld kunnen missen zodat ze een "boterham" kunnen kopen.

Neen, dit zijn gewone mensen. Mensen die een job hebben, sommigen niet. Of een relatie, sommigen niet. Mensen die het niet breed hebben, en sommigen wat beter. Gewone mensen zoals je er elf van de straat zou kunnen plukken. Elf mensen die je voorbij loopt en waar je niks verkeerd aan ziet. Ze hebben geleerd om er normaal uit te zien. Dat is een deel van de façade en een deel van het probleem.

Dat was het meest opvallende. Het is wat ze achteraf zei. Het meest opvallende waren de elf verhalen. Elf keer een kopij van haar levensverhaal. Ze is nog jong, maar alle raakpunten waren daar. Drinken als je blij bent of boos. Als de zon schijnt of niet. Als je alleen bent of net met heel veel. Blij zijn als het in huis is en stressen als het bijna op is. Zonder het te beseffen heeft haar eigen verhaal ook veel raakpunten met de klassiekers van de tafel. Het kartonnetje wijn van vier liter omdat het handiger en goedkoper is. Ze weet het nog niet, maar het was vooral omdat je er niet doorkijkt. Je ziet niet hoeveel je al gedronken hebt en dat is fijn. Maar het was wel op minder dan twee dagen op. Het resultaat heeft ze dus al ervaren.

Zoals altijd hopen we dat de verf pakt. Zoals zo vaak zal het misschien niet zo zijn. En zoals altijd zullen we ons dat niet aantrekken. De tafel zit immers vol met mensen die dit ooit ook voor de eerste keer deden. Soms lukt het dus wel, anders was de kamer nu leeg.

Ik ben blij dat mijn verf toen heeft gepakt. Dankbaar voor elke dag die ik kan doorbrengen in mijn nieuwe leven. Dat elke dag een geschenk is, dat hopen we ooit uit te leggen aan de jongedame. Als ze terugkomt zal dat ook gebeuren.

5 opmerkingen:

  1. Je hebt wel een klein foutje staan in je tekstje :-) Cari Pils koop je in de Colruyt en niet in de Aldi. In de Aldi is het Karlsquell. :-) Vanwege een ervaringsdeskundige ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oeps het is Cara Pils ipv Cari pils

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je hebt gelijk! Ik had beter moeten weten want ik was ook ervaringsdeskundige ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hey Jan dit is vreemd, ik heb samen met u verschillende vergaderingen bijgewoond in Aalst
    vandaag is het de eerste maal dat ik eens een kijkje neem op uw blog en toen ik dit stuk las dacht ik ...
    he das raar dit gaat precies over mij? vermoedelijk niet want ik ben voor het eerst terecht gekomen in augustus bij de AA en gelukkig ga ik nog steeds naar de vergaderingen, niet meer zo trouw elke maandag maar wel heel vaak.

    vandaag ben ik al 170 dagen ver zonder alcohol en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest, ik ben een hele andere persoon ik wist niet dat ik dit kon bereiken op bijna 6 maanden.
    Ik ben er nog niet... maar zal elke dag blijven vechten. ik wil dit geluk niet meer kwijt.

    Eigenlijk is het niet zo vreemd dat ik dacht dat dit stukje over mij ging, er zullen misschien nog jonge dames zijn dit dit lezen en denken gaat dit nu over mij? want uit onze gesprekken is vaak gebleken dat we heel vaak het zelfde dachten toen iemand zijn verhaal vertelde en perfect begrepen wat die persoon bedoelde. zoals je hierboven neerschrijft is het exact bij mij gegaan ik was enorm geschrokken van de levensverhalen, vele zinnen waren inderdaad kopieen van mijn eigen leven ik herkende bijna alles, bij mij was het net zo gegaan... zijn dit nu echte alcoholiekers dacht ik ?
    Had ze me heel anders voorgesteld het zijn net gewone mensen zoals ik. Maar we hadden allemaal een probleem en iedereen was hier voor de zelfde rede, ik was echt verbaasd na mijn eerste vergadering er ging van alles door me heen ...
    maar ik ben buiten gestapt met een goed gevoel ik voelde me heel welkom in de groep. Ik was met een heel bang hart binnen gekomen maar ben vanaf de eerste dag met een goed gevoel naar buiten gegaan.
    We zullen altijd moeten blijven vechten. Ik ben vaak nog bang ga ik het volhouden? maar ik geloof er in ... elke dag meer en meer en natuurlijk loopt het de ene week heel wat moeilijker dan de andere week. maar we moeten blijven in ons zelf geloven en dit kan ik nu eindelijk... en nu volhouden ...
    om het met jouw woorden te zeggen de verf heeft gepakt... en ik wens iedereen het zelfde toe uit de grond van mijn hart.

    Ondertussen kan ik er al van meespreken een nieuweling zien binnenkomen, blij zijn voor die persoon dat ze de stap gezet hebben, en ineens enkele weken later komt die persoon niet meer ... dan heb ik zoveel spijt in de persoon zijn plaats omdat het nog niet gelukt is en hoop ik dat er terug een dag komt dat hij of zij terug de moed kan vinden om het nogmaals te proberen
    en samen met ons de goed baan recht door te volgen zonder af te slaan.

    Ik vond het spijtig toen je wegging bij ons in aalst ik heb u niet zolang gekend he, maar gelukkig heb ik nu jouw blog ondekt
    Ik ben al heel de avond jouw blog aan het lezen, zeer boeiend en fijn om te lezen, spijtig dat ik niet eerder een kijkje genomen heb, maar geloof me je hebt er zeker een nieuwe lezer bij.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hey Anoniem, (dat klinkt wat raar he)
    Wat ben ik blij om nog eens iets van je te horen! Nu je het zegt, dit verhaal had net zo goed over jou kunnen gaan hè. Er zijn zo veel gelijkenissen. Maar dat is ook wel wat we vaak voelen bij nieuwe mensen als ze voor het eerst kennismaken.
    Ik ben heel erg trots op je, 170 dagen is echt fantastisch! Ik herinner me dat je eerst blij was met één dag of enkele dagen. Of zelfs al met een dag dat je "bekwaam" was. Kijk nu hoe ver je staat, toen dacht je dat je het nooit zou kunnen. Het is ook heel wat, zeker als je nog jong bent. En natuurlijk gaat het soms beter dan andere dagen, dat is bij elke mens zo. Dat is ook een stukje van de puzzel hé. Nuchter ongelukkig zijn moet je ook leren, lachen we vaak :-)
    Ik was altijd heel blij om op maandagavond in Aalst ook eventjes mee te babbelen. Wat een fijne groep mensen. Vreemd toch hoe je met alleen een kop koffie en een cola zo'n leuke gesprekken kunt hebben he.
    Ik heb me voorgenomen om zeker nog eens te komen kijken op een maandagavond. Doe de anderen alvast een keer de groeten en wellicht zien we mekaar wel eens terug.
    Keep up the good work! Je wordt zeker een vaste klant, je bent het nu zelfs al.

    BeantwoordenVerwijderen