Op ziekenkas

Het voelt een beetje vreemd nu. Sinds november 2012 zit ik thuis en wellicht komt daar nog een maand of 2-3 bij. Ik zal dus in totaal een goeie 9 maanden niet gewerkt hebben. De eerste maand was ik nog volop bezig met solliciteren. Vanaf december kwam de pijn terug die trouwens de laatste maand toen ik in Aalst werkte af en toe ook al de kop op stak.

Het is niet zo dat dan ineens de knop omdraait vanaf één bepaalde dag. Maar na mijn bezoek aan de huisarts kreeg ik opnieuw zwaardere medicijnen en ze maakten snel duidelijk dat het probleem groter was dan de gewone "opstoot" die ik geregeld eens een aantal weken kreeg. Op 8 januari kwam ik opnieuw bij de dokter om te zeggen dat zijn pillen niet meer werkten. Vanaf toen werd er een tandje bijgezet met pijnstillers in hogere categorieën. Eerst dingen die wat leken op morfine, later the real stuff.

Ik ken die datum goed omdat een huisdokter moet beslissen wanneer je werkonbekwaam bent. Voor hem lag de limiet op die bepaalde dag. Hij baseert zich natuurlijk op de persoon die voor hem zat, en niet enkel op de medicatie die hij me voorschreef. Maar ik herinner me dat ik zoals gewoonlijk zei dat alles meeviel. Toch was voor hem na een simpel vraaggesprek duidelijk dat het niet zo was. Als je hevige pijn hebt ben je werkonbekwaam. Ook als die af en toe maar daar is. Als je een aantal keer per dag op je bed moet liggen omdat je het niet uithoudt, dan ben je duidelijk werkonbekwaam. Alleen voelde dat voor mij niet zo aan. Ik was natuurlijk ook niet aan 't werk, dus de belemmering was minder voelbaar net omdat ik gewoon kon rusten als het nodig was.

Al die tijd ben ik er vanuit gegaan dat ik geen ziekteverzekering had. Ik had vroeger een inkomensverzekering bij een privé verzekeraar, maar ik heb de polis geannuleerd omdat die belachelijk duur was. Toch bleek ik recht te hebben op een uitkering. Het is een geval apart, want als zelfstandig zaakvoerder van een bvba moet je voldoen aan extra voorwaarden. Dat zijn niet enkel persoonlijke dingen, je mag uiteraard niet werken en je moet werkonbekwaam zijn, maar ook het bedrijfje moet de activiteit volledig stoppen. In de praktijk bleek ik toch aan alle voorwaarden te voldoen.

Daarom deed ik toch een aanvraag om een uitkering te ontvangen en sinds deze week heb ik ze ook gekregen. Het stelt natuurlijk niks voor, het plaatst me in het hokje van mensen die in armoede leven als ik de nieuwsberichten deze week volgde. Maar uiteraard ben ik er erg blij mee, want het is beter dan helemaal niks hebben. Omdat ik de aanvraag te laat indiende, heeft men wel een serieuze boete aangerekend. Daar gaan we niet van wakker liggen. Eigen schuld, dikke bult.

Het heeft enkele maanden aangesleept, maar vanaf nu ben ik dus écht "op ziekenkas".