Dynesys - de revalidatie

We kunnen er aan beginnen! Drie bezoeken in het ziekenhuis en het pad is uitgestippeld. Eerst was er de chirurg. Hij heeft niet veel meer moeten doen dan bevestigen wat ik al wist: dat het goed gaat. Het feit dat ik nog wat pijn heb vond ie normaal en zelfs geruststellend. Er zitten vijzen in mijn rug, dus als ik niks zou voelen zou ie zich pas zorgen maken. Dat het tijdelijk is zal hopelijk ook wel duidelijk zijn. Maar het belangrijkste punt was wel de originele pijn en die is weg. Ik had immers nauwelijks rugpijn, maar vooral uitstralingspijn in mijn linkerbeen. En die is nu volledig weg. Daarom is de operatie een succes.

Het tweede bezoek was voor de revalidatiearts. Ze is ook positief over de evolutie. Er is geen rocket science nodig om dat uit te zoeken. Enkel even rechtstaan en links, rechts, voor en achterover buigen was genoeg. Alleen het feit dat je het kan is goed, de mate van stroefheid doet niet ter zake. Dat de wonde nog wat opgezwollen was, werd wel genoteerd maar heeft blijkbaar geen gevolg.

Het pad is wat langer dan verwacht. Als ik de revalidatie volledig doorloop, wat natuurlijk het plan is, zullen we vier maanden verder zijn en niet twee zoals ik dacht. Het blijft wel zo dat de eerste twee cruciaal zijn de anderen wat losser. Je doet ze zelfs in een aparte zaal in het ziekenhuis.

De eerste maanden krijg ik opleiding en doen we oefeningen in groep. Je moet je twee maal per week inschrijven voor sessies van 1.5 of 2u. Niet de lengte van de sessies verschilt, wel de persoon die ze uitlegt hoe lang ze duren. De twee volgende maanden ga je dan naar de andere zaal om zelf oefeningen te doen. Het zou trouwens samenvallen met mijn werkonbekwaamheid als de huisdokter er ook zo over denkt. Dus nog twee maanden zou ik niet kunnen werken, maand drie en vier dus wel.

Het verhaal werd bevestigd bij de kinesist. De inschrijving en praktische kant werd uitgelegd en dat had ik nodig. Ik moet immers mijn leven een beetje kunnen plannen de komende maanden, maar dat komt goed als ik dat zo hoor. Dat is één van de voordelen als je het in dit ziekenhuis doet en niet bij de lokale kinesiste naast mijn deur. Hier is tijd en mankracht voorradig, en dat zal ik kunnen gebruiken.