Het hoeft dus niet hè, dat is er zo leuk aan. Je kan je hart luchten als het nodig is, en iedereen luistert omdat dat zo bedoeld is. Iemand die voor de eerste keer langskomt, wordt best goed begeleid en we doen met z'n allen moeite om de juiste aanzet te geven zodat er een tweede bezoek komt. Dat is moeilijk en heel vaak lukt het niet.
Maar soms dus wel, en dan zien we de gelukkige nieuwkomer weer. Vaak lukt ook dat weer niet, want na enkele weken houdt ie het voor bekeken. Uiteraard weten we wat het wil zeggen en niemand is daar rouwig om. Het zaadje is gezaaid zeggen we dan en of het kiemt of niet, daar hebben we geen enkele controle meer over. Het enige wat telt is het feit dat we ons best deden. En dat deden we enkel door te vertellen hoe het vroeger was.
Maar soms doet dat er allemaal niet toe. Soms zijn we gewoon met de vaste ploeg die al jaren aan deze tafel komt zitten. We weten allemaal al wat de andere zal vertellen, want wat er gebeurd is verandert niet. Dat verhaal opnieuw vertellen terwijl iedereen al weet hoe het afloopt is vreemd. Het was trouwens één van de eerste bedenkingen die ik na een tijdje maakte. Vertellen jullie dan elke keer hetzelfde? Sommigen zitten hier al meer dan 30 jaar aan die tafel. Hoe kan je dan altijd vertellen hoe het was? Iedereen weet het toch al dus wat voor zin heeft dat nu?
Wel, soms heeft dat geen zin. Soms is dat gewoon de kapstok om te beginnen praten. Net zoals dat op café zo was. Het gaat al snel niet meer over die twaalfde stap. Er wordt gelachen met de domste dingen eerst. Zo erg soms dat bijna tranen in de ogen komen.
Als het gedaan is, zoeken we dit keer geen levensles achter wat er was verteld. Het was gewoon lachen van de eerste minuut tot de laatste. Soms is naar de AA gaan ook gewoon op café gaan. Met wat vrienden iets gaan drinken en plezier maken. "Awel daar drink ik er ene op", zei de laatste spreker toen ie zijn kop koffie vulde. Natuurlijk werd ook daar behoorlijk mee gelachen.
Tot die nieuwe ineens zei: ik dacht dat dat hier serieus was bij de AA. Zo snel gaat het dus dat ik het al vergeten was. Toen ie enkele weken geleden nog zei dat ie zijn nieuwe familie hier gevonden had, klonk dat alleen vreemd voor hemzelf. Wij wisten al lang dat het zo was.
Zo snel gaat het dus. Niemand had dat gemerkt, dus waarom zou ik hem nog de nieuwe noemen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten