Neveneffecten

Er gebeurde iets vreemd de laatste tijd. Ik wist wel hoe het kwam, maar net omdat alles een beetje langzamer gaat dringt het niet zo snel door.

Ik heb misschien wel een beetje de naam om een zware voet te hebben. Ikzelf vind dat relatief want erg veel snelheidsboetes zijn er toch nooit echt geweest. Wat ik zeker wel altijd al had, is nu een frustratie omdat de familiewagen minder snel accelereert dan mijn oude Peugeot 206 GTI. Dat was nu eenmaal mijn droomautootje, en dat gaat nog een tijd zo blijven.

Maar het moet dus vooruit gaan. Pas op, het gaat dan niet meteen over hoge cijfers op de snelheidsmeter, maar wel op de toerenteller. Het belangrijkste is dat ie snel weg is aan het rode licht en dat ie snel optrekt als ik op de autosnelweg iemand inhaal. Voor zover dat lukt probeer ik dan de toegelaten snelheid niet te erg te overschrijden.

En toen, zomaar ineens, zonder waarschuwing, was het helemaal weg. Het gevoel dat ik dat zo belangrijk vind, de kick die het zelfs in mijn tragere familiewagen geeft (dat valt nog best mee hoor), het was helemaal weg. Ik stond aan het rode licht altijd op het rechtse rijvak. Samen met de vrachtwagens kwam mijn grijze sedan op snelheid. Ik was plots 20 jaar ouder geworden.

Het kwam even snel weer terug. Dat gebeurde deze week. Plots was die goesting weer daar om eens links te staan en eerst weg te zijn als het licht weer groen werd. De oude gewoonte om een langere reisweg te kiezen dan nodig, zomaar voor de fun, was weer daar.

Het lag aan Targinact, de pijnstiller die ik lang genomen heb. De hernia was zo erg dat dat soort medicijn lange tijd nodig was, maar het had een heel duidelijk effect op mijn brein. Het slechte geheugen werd nog veel slechter. De concentratie werd slechter en de tijd dat ik ze kon vasthouden korter. Daarom was ik bang om meer op het gaspedaal te drukken. Ik reed net in een vertraagde film. Het is trouwens ook in deze periode dat ik voor de allereerste keer een beetje blikschade had. In de ondergrondse garage was de concentratie eventjes minder en ik heb de muur geraakt. In mijn 25 jaar rijervaring gebeurde dat nooit. Het is niks erg hoor, enkele schrammetjes op de plastic bumper kan de familiewagen wel aan.

Ik ben in elk geval blij. Blij dat ik me weer de leeftijd voel die ik echt ben.

Een jonge twintiger :D