zaterdag 5 oktober 2013

De strikvraag

De echte vraag stelde ik me niet. Enkel diegene die ik zoveel jaren geleden constant stelde. Ze was van levensbelang voor me en als ik er nu op terugkijk, weet ik dat dat net de reden was waarom ik ze nooit kon beantwoorden.

De vraag letterlijk stellen doe je niet. Nee, correctie! Dat deed ik niet. Geen enkele 'sociale drinker' stelt zich letterlijk die vraag rechtstreeks. Hij doet het met een omweg omdat ie de echte vraag, "Ben ik alcoholist?", niet aankan. De woorden 'sociale drinker' horen trouwens zo tussen aanhalingstekens te staan. Dat doe ik altijd bij woorden die niet echt bestaan. Mijn eerste psycholoog verduidelijkte me het op dezelfde manier: een 'sociale drinker' is een drinker die dat in een sociale context doet. Op die manier koppelde hij de betekenis van de woordcombinatie los, en bleef de waarheid over. Als een 'sociale drinker' in de eerste plaats een drinker is, dan is de algemeen aanvaarde betekenis dat een 'sociale drinker' nooit een probleem heeft, onderuit gehaald.

De strikvraag zou mijn leven kunnen redden. En ze is veel eenvoudiger omdat het antwoord, als het zou bestaan, mij eeuwige gemoedsrust zou geven. De strikvraag is : "Vanaf wanneer ben ik alcoholist?". Je zou dan in de simpelste vorm een aantal glazen bier of wijn (of porto, martini, cognac, wodka... naargelang in welk tijdsvak van mijn leven ik op dat moment klem zat) kunnen noteren als antwoord. Dat zou toch zalig zijn? Meteen zou je probleem volledig opgelost zijn. Je zou opnieuw sociaal kunnen drinken zonder je schuldig te voelen. Alles wat je zou moeten doen, is gewoon onder die limiet blijven. Drink niet meer dan x glazen op één avond en je hebt geen probleem.

Het is een strikvraag omdat ze natuurlijk niet kan beantwoord worden. Ze gaf aanleiding tot de eindeloze lijst uitvluchten om mijn drankverbruik aannemelijk te laten klinken. Af en toe mag je je toch eens laten gaan? Of zoals een bekende alcoholiste het zo mooi formuleerde: "ik ga toch niet leven als een non". Waarmee ze natuurlijk bedoelt wat ik bedoelde: je gaat me toch niet het recht ontzeggen om me af en toe lazarus zat te drinken. Op de momenten die binnen mijn schema passen, moet het gewoon kunnen. Het schema stond niet op papier, het kwam erop neer dat situaties me het recht gaven. Iets drinken als je stress hebt, doet toch iedereen? Of om iets te vieren. Of zoals ik dat nu telkens vertaal: omdat het namiddag is, of omdat de zon schijnt. Pas op, ook bij regen vond ik een goede reden.

De strikvraag is nu net de laatste dagen brandend actueel. Het komt door mijn recente bezigheden in verband met Google zoekwoorden. Ik kom nu vaak alle andere zoekwoorden tegen die aangekocht worden om mensen die met die vraag worstelen naar een site te lokken. Als je mijn banner ziet verschijnen, staat ie meestal tussen zelftesten en brochures die proberen een antwoord te geven op de vraag die geen antwoord heeft. "Wanneer ben ik alcoholist?" probeerde ik hier al eens te beantwoorden. Maar in het antwoord staat geen aantal glazen, op die manier werkt het niet.

Waarom ik dan de echte vraag niet aankon? Omdat het antwoord ja was, natuurlijk. En dat betekende dat er maar één oplossing was: nooit meer alcohol drinken. Ik kon dus de vraag niet aan omdat ik het antwoord niet aankon. Stel je voor: moeten beloven dat je nooit nog alcohol drinkt? Ik mag er niet aan denken!

Daarom zit ik in de AA. Wij doen die belofte slechts voor één dag.

En die belofte kan ik nét aan.

Al 1255 dagen :)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten