Het mocht nu wel eens

Een tijdje geleden kwam er eindelijk opnieuw schot in de zaak. En nu was het dan eindelijk zo ver. Het vorige verslag van de keuring van de elektriciteit in ons nieuw - oud appartement stond bomvol opmerkingen. Dat voorspelde dus niet veel goeds als er opnieuw iemand langskomt om hetzelfde soort verslag te maken. Natuurlijk hebben we alles er aan gedaan om het nu in orde te krijgen, maar je weet toch maar nooit.

De ochtend zelf was ik nog bezig met de laatste aanpassingen aan de kabelgoten in het Agora-stuk, zoals dat hier heet. De drie slaapkamers die we ombouwden tot twee ruimtes die samen één kantoor vormen, hebben ondertussen niet meer echt die functie. Nu is het meer de speelkamer, het computerlokaal of de mancave. Dat laatste is de laatste tijd meer van toepassing. Ja, dat bestaat ook in een gay appartement en nee er worden dan geen twee mannen in toegestaan. Het 'laat me met rust'-principe bestaat ook hier zoals in elke mancave.

Maar zoals dat hoort in een echte mancave gelden er andere regels. Poetsvrouwen zijn niet toegestaan en opruimen gebeurt op aangeven van de holbewoner die de mancave in gebruik heeft. Dat wil ook zeggen dat de structurele aanpassingen niet hetzelfde tempo volgden zoals die voorzien werden in het stappenplan van de rest van het appartement. En daarom is er dus nog werk aan de elektriciteit de ochtend vóór die gekeurd wordt. De keurder trekt zich namelijk niks aan van die indeling, voor hem zijn het gewoon vijf slaapkamers zoals dat op het plan staat.

Nu is dat niet helemaal correct hoor. Mensen die elektriciteit komen controleren zijn immers per definitie mensen met die ene bepaalde interesse. Dat was ook meteen duidelijk toen ie de kamers met die functie betrad. Dat ik precies wel goed was uitgerust, amai! In de hoop dat er dan even niet al te nauw gekeken wordt op de kleine technische afwerkingen die naar mijn mening niet door een keuring geraken, heb ik dat beaamd. Het was ondertussen ook al duidelijk dat ie niet van plan was om alle contactdozen open te draaien om na te meten of het schema wel klopt. Dan zou ie trouwens een dag of twee moeten uittrekken, en dat soort termijn past niet in het vaste patroon van zijn aantal keuringen per dag. Alleen al het feit dat er twee zekeringkasten waren en één hoofdkast buiten het appartement, maakte het al moeilijk genoeg waarschijnlijk.

Nu wil ik zeker niet gezegd hebben dat er fouten zitten in de bekabeling die nu door de vingers werden gezien. We spreken dan eerder over materialen die je moet afwerken volgens vaste regels, maar een oud appartement beperkt je een beetje in de mogelijke opties in die richting. Wij moesten het stellen met de draden die al in de muur zitten, en als er soms één te weinig was, hebben we compromissen moeten sluiten.

Behalve in de mancave natuurlijk. Langs de ene kant zijn er die regels over orde en netheid die minder meetellen, maar aan de andere kant zijn er veel strengere regels over de technische kant. Telefoonlijnen, dataverkeer en dus ook elektriciteit zijn veel belangrijker dan in de andere ruimtes. Geen compromissen hier, en in de kast met zekeringen is dat ook te zien. Drie paar zekeringen waren nodig om alle toestellen onder spanning te houden en wellicht lijkt dat een beetje vreemd voor de controleur. Maar dat zag ik niet op zijn gezicht, ik zag vooral iemand die dat heel graag ook thuis zo zou doen ;-)

Maar er telt maar één ding als de man de deur weer dichttrekt: we zijn gekeurd !