Ik was zo blij met het bezoekje, dat kan ik in woorden niet vatten.
Heel veel dingen kwamen ter sprake, want het was veel te lang geleden dat we mekaar zagen. Vroeger was er de bijna vaste afspraak op zondag, maar multi's lopen kan al enkele maanden niet meer.
Maar één ding is treffend. Het is iets dat me heel persoonlijk aangaat. Wie mij van vroeger kent, weet nog dat oudjaar voor mij de belangrijkste dag van het jaar was. Ik heb nooit goed geweten waarom, maar er zit een patroon in. Vanaf toen ik jong was, heb ik het zelf georganiseerd. Ik ken het van bij mijn ouders: daar was het ook elk jaar groot feest met veel zatte mensen.
Vanaf mijn studententijd was het steeds feest. Eerst deed ik dat gewoon op mijn studentenkot. Ik nodigde ooit 22 mensen uit op mijn kamer om dan met 4 gourmetstellen de hoofdzekering te laten springen zodat de man van Electrabel moest komen om op die hoogdag ons opnieuw van elektriciteit te voorzien. Later werd het een jaarlijks ritueel in mijn huis in de Pothoekstraat en daarna zelfs in mijn kantoor in Hoboken.
Ondertussen is er veel veranderd en het ritueel is uiteengerafeld tot wat het voor mij écht was. Je moet daarover praten met mensen die ervoor studeerden en met mensen die je probleem delen. Het probleem was dat ik geluk en euforie verwarde, en oudjaar is hét moment om die vergissing te maken. Je kan feesten als de beesten en die ene keer in 't jaar is het toegestaan om ladderzat te zijn. De mate van geslaagd zijn, liep recht evenredig met de promille en de kater de dag nadien.
Hoewel ik heel graag was meegegaan, moest ik dit jaar passen vanwege de rug. Ondertussen gaat het feest door in een zaal, maar het ritueel is niet anders. Alleen, ik ben er graag bij omdat ik de groep niet vaak zie tijdens het jaar. Ik bleef thuis en we hebben met drie personen het nieuwe jaar ingezet bij een lekkere maaltijd en een drankje.
De uitleg van hoe het was in de zaal was herkenbaar. Het was wat ik vroeger voelde als ik een café binnenkwam. Het was wel een fijne avond, maar in 't begin moest het wat op gang komen. Ik kan me niet verplaatsen in de hoofden van de mensen aan tafel, maar ik weet wat het voor mij was. Het wou zeggen dat ik me niet op mijn gemak voelde tot ik een aantal drankjes binnen had. Dan werd het plezant en dat ging alleen in stijgende lijn tot ik naar het schijnt op de dansvloer eindigde en dat meestal later moest horen van andere mensen of zien op foto's die dan verdeeld werden in de groep. Het was fun, fun, fun.
Mijn avond was heerlijk. Nooit ben ik op gang gekomen, want meestal ben ik al behoorlijk op gang. Het werd niet gezelliger met de uren want het was al zo toen de gast arriveerde en mee de naar de keuken ging om mee te koken. Een crescendo zit er niet in de avond, en 12u was mooi omdat we nu eindelijk het vuurwerk écht konden zien vanop grote hoogte en met een helder hoofd.
Print deze pagina af en stuur ze me op. Stuur ze naar mijn adres in de Pothoekstraat en stuur ze op in 1994, nu net 20 jaar geleden. Ik zal ze lezen en ik zal mezelf beklagen. Ik zal woorden en zinnen lezen van een oude saaie man die dat grote hoogtepunt van 't jaar heeft moeten opgeven. Het is zielig, zo iemand die droog is en zich niet kan amuseren.
Ik wou dat ik woorden had om uit te leggen what a load of crap dat is. Toch is dat net wat ik toen zou denken en ik zou van mijn hele leven nooit zo willen zijn.
En nu is dat omgekeerd. De optelsom is nochtans simpel:
ongelukkig + euforie = 1994
gelukkig + gelukkig = 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten